دائرة المعارف شبکه اسلامی

Untitled Document

2025 Jun 07

----

10/12/1446

----

17 خرداد 1404

تبلیغات

پيامبرصَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ مي‌فرمايد: « لَا تَزَالُ طَائِفَةٌ مِنْ أُمَّتِي ظَاهِرِينَ عَلَى الْحَقِّ لَا يَضُرُّهُمْ مَنْ خَذَلَهُمْ حَتَّى يَأْتِيَ أَمْرُ اللَّهِ »
(پيوسته گروهي از امتم بر حق بوده و پيروز هستند، كسي‌كه ترک یاریشان کند به آنان ضرری نمي‌رساند. تا این که قيامت برپا مي‌شود).
مسلم (1920) از حديث ثوبان رضی الله عنه. ومانند آن از دیگر صحابه روایت شده است.

معرفی سایت

نوار اسلام
اسلام- پرسش و پاسخ
«مهتدين» (هدايت يافتگان)
اخبار جهان اسلام
تاریخ اسلام
کتابخانه آنلاین عقیده
سایت اسلام تکس - پاسخ به شبهات دینی
خانواده خوشبخت
شبکه جهانی نور
سایت خبری تحلیلی اهل سنت
بیداری اسلامی
صدای اسلام

قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».


چ	ج	ث	ت	پ	ب	ا	آ
س	ژ	ز	ر	ذ	د	خ	ح
ف	غ	ع	ظ	ط	ض	ص	ش
ه	و	ن	م	ل	گ	ک	ق
							ی

ادبیات>اشخاص>ابراهیم بن عبد الله غزال

شماره مقاله : 10175 تعداد مشاهده : 390 تاریخ افزودن مقاله : 25/3/1390

ابراهیم بن عبد الله غزّال [1]
وى از علماى نحو بود. از احوال او چیزى نمى دانم. جز این که سلفى گوید: ابو القاسم حسن بن فتح بن حمزة بن فتح همدانى گفت که ابراهیم بن عبد الله بن غزّال نحوى این دو بیت را که خود سروده بود، براى من خواند و خود کلام خود را بخ بخ مى گفت [2]:
و البرق فی الدّیجور أهطل مزنة أبدت نباتا أرضها کالزرنب
فوجدت بحرا فیه نار فوقه غیم یرى فیه بلیل غیهب

[1] الوافى 6: 35 (از یاقوت)، انباه الروّاة 1: 154، بغیة الوعاة 1: 416، در المختصر نیامده است.
[2] حاصل معنى: برق در تاریکى از ابرى پر باران، باران فرو بارید و زمینش نباتى رویانید چون زعفران پس دریایى یافتم که در آن آتش بود، روى آن ابرى نازک، در شبى ظلمانى.

منبع: ترجمه معجم الادباء، اثر ياقوت حموى (وفات مؤلف: 626 هـ. ق)، مترجم عبد المحمد آيتى، چاپ اول، انتشارات سروش، تهران، 1423 هـ ق.

بازگشت به ابتدای صفحه

بازگشت به نتایج قبل

چاپ این مقاله

ارسال مقاله به دوستان

حافظ ابن رجب رحمه الله می فرماید: یکی از علمای سلف (پیشینیان ما) گفته است: « هرکس برادرش را پنهانی وعظ و اندرز دهد این همان نصیحت (واقعی) است، اما هرکس او را نزد مردم و دیگران اندرز دهد در حقیقت او را توبیخ می کند». "جامع العلوم والحكم "