|
|
|
|
قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل». |
|
|
|
ادبیات>اشخاص>احمد بن ابراهیم بن ابی عاصم لؤلؤی
شماره مقاله : 10225 تعداد مشاهده : 353 تاریخ افزودن مقاله : 29/3/1390
|
|
احمد بن ابراهیم بن ابى عاصم لؤلؤى [1]
ابو بکر زبیدى گوید که از نحویان قیروان ابن ابى عاصم بود. از علماى نقّاد. در زبان عربى و غریب لغات و نحو حافظه اى توانا داشت. اکثر دیوانهاى عرب را شرح نمود. بنا بر قول زبیدى به سال 318، در چهل و شش سالگى، بمرد. از ملازمان ابو محمد مکفوف نحوى بود [3]. از او فرا گرفت و در سؤالهایى که از او مى کردند هم در علم و هم در بیان صادق بود. او را تألیفى است در باب ضاد و ظاء. شعر نیز نیکو مى گفت. پدرش توانگر بود و او کسى را براى گرفتن صله یا جایزه اى مدح نگفت. در اواخر شعر را ترک کرد و به طلب حدیث و فقه روى نهاد. از اوست [4]:
أیا طلل الحی الذین تحملوا بوادی الغضا کیف الأحبّة و الحال
و کیف قضیب البان و القمر الذی بوجنته ماء الملاحة سیال
کان لم تدر ما بیننا ذهبیة عبیریة الأنفاس عذراء سلسال
و لم أتوسّد ناعما بطن کفّه و لم یحو جسمینا مع اللیل سربال
فلما استقلت ظعنهم و حد وجهم دعوت و دمع العین فی الخدّ هطّال
حرمت منای منک إن کان ذا الذی تقوّله الواشون عنی کما قالوا
...
__________
[1] انباه الرواة 1: 27، الوافى 6: 198، بغیة الوعاة 1: 293، طبقات الزبیدى: 234.
[2] یعنى عبد الله بن محمود المکفوف. ذکر او گذشت.
[3] حاصل معنى: اى ویرانه هاى محله اى که مردم آن به وادى الغضا کوچ کردند، حال یاران چگونه بود؟ آن شاخه درخت بید مشک و آن ماه که آب ملاحت در رخسارش جارى بود چگونه بود. گویى هرگز جامهاى باده زرین و عنبرین بوى و بکر چون آب چشمه روان در میان ما به گردش در نیامده بود. و گویى که من هرگز سر بر کف دستهاى نرمش ننهاده ام و گویى به هنگام شب یک تن پوش جسم ما را نپوشانده است، چون سفرشان فرا رسید و کجاوه هایشان مهیاى حرکت شد من دعا کردم در حالى که اشکهاى من بر گونه ام ریزان بود. از آرزویى که از تو دارم محروم شوم اگر تهمتى که سخن چینان بر من مى بندند چنان باشد که آنان مى گویند.
[4] حاصل معنى: بیزارم از اسلام اگر آنچه سخن چینان درباره من گفته اند آن چنان باشد که آنها گفته اند.
منبع: ترجمه معجم الادباء، اثر ياقوت حموى (وفات مؤلف: 626 هـ. ق)، مترجم عبد المحمد آيتى، چاپ اول، انتشارات سروش، تهران، 1423 هـ ق.
|
بازگشت به ابتدای
صفحه
بازگشت به نتایج قبل
چاپ
این مقاله
ارسال مقاله به دوستان |
|
|
 |
|
|
|
