قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».

یزید بن ولید

کنیت او ابو خالد بود، ولادة او سنه ست و ثمانین بود، و او را ناقص نام شد بسبب آنکه مواجب حشم ناقص کرد، اما مردى گزیده سیرت پاکیزه اعتقاد بود، روشن دل و عاقل بود، رد مظالم کرد، مادرش شاه برى [1] بنت فیروز بن کسرى بن یزدجرد بن شهریار بود، ذکر او در کتب قدماء بود بدین وجه که: یا .... الکنوز و یا ساجدا بالاسحار کانت ولایتک رحمتى و وفاتک فتنة فنبشوک فصلبوک. معنى چنان باشد: اى پراکنده کننده گنجها! و اى سجده کننده در اسحار! ولایت تو رحمت بود، وفات تو فتنه بود، ترا از گور برکشند و بیاویزند، و مدة عمر او چهل سال بود. وفات او بیستم ذى الحجه سنه ست و عشرین و مائه بود، ولایت او پنجاه و دو روز بود. چون مروان محمد مروان حکم که او را مروان حمار گفتندى، بامارت بنشیت او را از خاک بیرون کشیدند و بیاویخت، علیه الرحمة و الغفران، و السلام على من اتبع الهدى.

زیرنویس:

[1] کذا. مجمل و گزیده: شاه آفرید بنت فیروز بن یزدجرد ابن شهریار، مسعودى: امه ساریه بنت فیروز. الکامل: امه شاهفرند بنت فیروز بن یزدجرد ...

به نقل از کتاب: طبقات ناصرى، مؤلف: ابو عمر عثمان بن محمد المنهاج سراج الجوزجانى (م بعد 658)، تحقیق: عبد الحى حبیبى قندهارى، تهران، دنیاى کتاب، چ اول، 1363ش.