احمد بن اسد
شهمتر و زیرکتر بود بعد از برادر ولایت سمرقند و فرغانه باجمعها کاشغر و ترکستان و چین او داشت، و (به) جلادت و مبارزت و کاردانى در اطراف ممالک ایران و توران مذکور و مشهور بود، و فرزند او بعد از یک دیگر بتخت نشستند و با خلق خداى بذل و احسان کردند، و اسماء فرزندان او که بملک رسیدند، یکى از افاضل بنظم آورده است:
بیت
گشته بامارت خراسان مذکور .... نه تن بودند از آل سامان مشهور
اسماعیلى و احمدى و نصرى ... دو نوح و دو عبد الملک و دو منصور
و ذکر نسبت ایشان برین وجه یافته شده است که ثبت افتاد: سامان بن حتیمان بن طمغان بن نوشر بن نوشید بن بهرام بن شوبین .
به نقل از کتاب: طبقات ناصرى، مؤلف: ابو عمر عثمان بن محمد المنهاج سراج الجوزجانى (م بعد 658)، تحقیق: عبد الحى حبیبى قندهارى، تهران، دنیاى کتاب، چ اول، 1363ش.