قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».

آیا قرآن شفیع قرار دادن بزرگان را قبول دارد؟

شیعه میگوید بله و ودلایل مختلفی ذکر میکند که ما هم به همگی آنها جواب داده و میدهیم از جمله استدلال های آنها یکی هم این است: 

ادعای شیعه:
خداوند خطاب به پيامبر اسلام صلي الله عليه وآله وسلم مي فرمايد:
«وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جَاءُوكَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّابًا رَحِيمًا» النساء / 64 .
و اگر آنان، هنگامى كه به خود ستم می كردند (و فرمانهاى خدا را زير پا مى ‏گذاردند)، به نزد تو می آمدند و از خدا طلب آمرزش می كردند و پيامبر هم براى آنها استغفار مى ‏كرد خدا را توبه پذير و مهربان می يافتند .
اين آيه صراحت دارد كه آمدن به سراغ پيامبر صلي الله عليه وآله وسلم و او را بر در درگاه خدا شفيع قرار دادن، و وساطت و استغفار آن حضرت براى گنهكاران نه تنها شرك نيست؛ بلكه سبب پذيرش توبه، و رحمت الهى نيز مي‌شود.
اگر وساطت، دعا، استغفار و شفاعت خواستن از پيامبر صلي الله عليه وآله وسلم شرك بود، چگونه امكان داشت كه خداوند چنين دستورى را به گنهكاران بدهد ! 
به اين نكته نيز بايد توجه داشت كه پيامبران و ائمه عليهم السلام آمرزنده گناه نيستند؛ بلكه آن‌ها فقط می توانند از خدا طلب آمرزش كنند و از آن‌جايي كه آن‌ها بندگان برگزيده خداوند هستند و در نزد خداوند آبرو دارند، خداوند شفاعت آنان را مي‌پذيرد ولی آمرزنده حقيقي خداوند است.
پاسخ اهل سنت: 
از اول این را بگوییم ما تا اينجا با شيعه اختلافي نداريم كه از بزرگان و یا حتی آدم عادی یا کودکان تقاضا کنیم که برای ما دعا کنند و برای ما آمرزش بخواهند این کمک خواهی را هم قرآن تایید کرده هم سنت و هم عمل یاران پیامبر .
اما اختلاف ما با آنها این است که ما میگوییم که این بزرگ باید زنده باشد نه مرده.
دوما :شیعه در درک معنی آیه چند اشتباه عظیم مرتکب شده که بعضی را اینجا: www.islamtxt.net/content/question/372 نوشتیم و حالا چون ادعا های دیگری را مطرح کرده اند، پس در پاسخ میگوییم:
اين آیه درباره شفاعت نیست درباره عذر خواهی ظالم از مظلوم و رد مظالم است .
آیه فوق به ظالمان هم عصر رسول و ظالمان در حق رسول پند داده که بروند از رسول الله عذرخواهی کنند تا رسول از آزاری که آنها درحقشان مرتکب شده بودند، بگذرد و از الله برایشان طلب مغفرت کند.
درست مثل برادران یوسف که علاوه بر نافرمانی الله، باعث آزار پدر و برادر هم شدند 
لذا از پدر خواستند برایشان آمرزش بطلبد و پدر اگر هنوز ناراضی بود میگفت هرگز نمی طلبم اما یعقوب با اعلام این خبر که برایتان آمرزش میطلبم در حقیقت این را هم گفت که شما را بخشیدم.
آیه فوق دارد برای صدمین بار یک قانون طلایی اسلام (توبه پذیری الله) را بیان میکند
اما توبه شرایطی دارد و حلالیت طلبی از صاحب حق یک شرط مهم آن است 
مثلا آنهایی که برادران یوسف وار، رسول الله را آزار دادند، اگر مثل پسران یعقوب میامدند که یا رسول الله برایمان آمرزش بطلب 
این گفته به این معنی بود که آنها نیز مثل برادران یوسف از کار خود نادمند و توبه کرده اند و خواهان عفو و درگذری پدر گونه،از رسول الله هستند.
اما آیه هرگز تفسیر کننده کارهای نیست که شیعه انجام میدهد. 
شیعه قبر و بارگاه میسازد و از مرده طلب شفاعت برای آمرزش میکند! و برای مرده گریه وزاری و عجز و لابه میکند و عوض آنکه الله را بستاید، روز و شب مرده را ؛بطمع کسب خیر از او؛ میستاید.
تصور کنید از 11 برادر یوسف یکی از کار خود نادم نمیبود و پیش پدر نمیامد و از ایشان طلب بخشش؛ بخاطر آزار و اذیت؛ نمیکرد و از پدر نمیخواست که برایش آمرزش بطلبد 
اما بعد از مرگ یعقوب همین پسر عاصی، شیعه وار میرفت سر قبر یعقوب که پدر غلط کردم که ترا آزار دادم ای پدر حالا که مردی مرا ببخش!! عوضش برای قبرت گنبد طلایی میسازم !!
آیا این کار عاقلانه و پسندیده است؟ از عالم شیعی بعید نیست که لجوجانه جواب دهد بله پسندیده است !!
از کسی که شاگرد مکتب محمد باقر مجلسی است چنین جوابی بعید نیست 
این چنین مردم براستیکه (چون اصرار بر روش باطل دارند) مسخ شده اند و براستی که الله بر قلبشان مهر زده است!
ما به فردی که میرود سر قبر رسول الله و میگوید: (ای نبی الله شفیع من شو پیش الله چون تو آبرو داری من ندارم)
ما به این مرد بی آبرو میگوییم اگر پیش ارحم الراحمین آبرو و حیثیت نداری و لایق ترحم در نزد او نیستی،پیش اصغر الراحمین (در مقایسه با الله،اصغر الراحمین ) به طریق اولی بیشتر منفور هستی. 
مادر که به تو رحم نکند دایه هرگز نمیکند دایه مهربانتر از مادر هرگز نمیشود، مخلوق مهربانتر از خالق هرگز نمیشود.
پس شفیع قرار دادن مرده، نه عاقلانه، و نه دستور دین است.

به نقل از: اسلام تکس