دائرة المعارف شبکه اسلامی

Untitled Document

2025 Jun 07

----

10/12/1446

----

17 خرداد 1404

تبلیغات

انس رضی الله عنه می‌گوید: پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم می‌فرماید: «الظلم ثلاثة: فظلم لا يتركه الله، وظلم يغفر، وظلم لا يغفر، فأما الظلم الذي لا يغفر، فالشرك لا يغفره الله ...».
«ظلم سه نوع است، ظلمی که خداوند آن را رها نمی‌کند، ظلمی که خداوند آن را می‌بخشد، و ظلمی که خداوند آن را نمی‌بخشد، اما ستمی که بخشیده نمی‌شود شرک است که الله تعالی آن را نمی‌بخشد».
مسند طیالسى 1/282 حدیث (2109)، ومصنف عبدالرزاق 11/183 حدیث (20276).

معرفی سایت

نوار اسلام
اسلام- پرسش و پاسخ
«مهتدين» (هدايت يافتگان)
اخبار جهان اسلام
تاریخ اسلام
کتابخانه آنلاین عقیده
سایت اسلام تکس - پاسخ به شبهات دینی
خانواده خوشبخت
شبکه جهانی نور
سایت خبری تحلیلی اهل سنت
بیداری اسلامی
صدای اسلام

قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».


چ	ج	ث	ت	پ	ب	ا	آ
س	ژ	ز	ر	ذ	د	خ	ح
ف	غ	ع	ظ	ط	ض	ص	ش
ه	و	ن	م	ل	گ	ک	ق
							ی

تاریخ اسلام>اشخاص>علي بن أبي طالب رضي الله عنه > آوردن پیامبر صلی الله علیه و سلم علی رضی الله عنه را در کودکی به نزد خود

شماره مقاله : 1815 تعداد مشاهده : 327 تاریخ افزودن مقاله : 26/3/1389

آوردن علی رضی الله عنه به نزد خود

بزار از ابن عباس (رضى‏اللَّه عنهما) روايت نموده، كه گفت: قريش را آن چنان بحران و مشكلاتى فرا گرفت، كه استخوان‏هاى پوسيده را خوردند، و هيچ كس از قريش از پيامبر خدا صلی الله علیه و سلم و عباس بن عبدالمطلب رضی الله عنه ثروتمندتر نبود، آن گاه رسول خدا صلی الله علیه و سلم به عباس گفت: «اى عمو، برادرت ابوطالب و كثرت عيال وى را مى‏دانى، و قريش را آنچه رسيده است كه مى‏بينى، بيا نزد وى برويم و بعضى از فرزندانش را از نزد وى با خود ببريم». بنابراين هر دو به طرف وى حركت نمودند وگفتند: اى ابوطالب تو خود حالت قومت را مى‏بينى و ما مى‏دانيم كه تو هم مردى از آن‏ها هستى، ما آمده‏ايم تا بعضى از فرزندانت را با خود ببريم، ابوطالب گفت: عقيل را براى من بگذاريد، ديگر هر چه مى‏خواهيد بكنيد، پيامبر خدا صلی الله علیه و سلم على رضی الله عنه را گرفت، و عباس جعفر رضی الله عنه را با خود برداشت، و آن دو تا غنى شدن‏شان با آن‏ها بودند، سليمان بن داود مى‏گويد: جعفر تا مهاجرت به طرف حبشه با عباس بود.[1] هيثمى (153/8) مى‏گويد: در اين كسانى است كه من آنها را نمى‏شناسم.

[1] ضعیف. بزار (1878) در سند آن یک مجهول است. نگا: المجمع (8/ 153).

به نقل از: حیات صحابه، مؤلّف علّامه شيخ محمّد يوسف كاندهلوى، مترجم: مجيب الرّحمن رحيمى(در 6 جلد)، به همراه تحقیق احادیث کتاب توسط: محمد احمد عیسی ، (به همراه حکم بر احادیث بر اساس تخریجات علامه آلبانی)

بازگشت به ابتدای صفحه

بازگشت به نتایج قبل

چاپ این مقاله

ارسال مقاله به دوستان

قال ميمون بن مهران: «إن العبد إذا أذنب ذنباً نكت في قلبه بذلك الذنب نكتة سوداء، فإن تاب محيت من قلبه فترى قلب المؤمن مجلي مثل المرآة، ما يأتيه الشيطان من ناحية إلا أبصره، وأما الذي يتتابع في الذنوب فإنه كلما أذنب ذنباً نكت في قلبه نكتة سوداء، فلا يزال ينكت في قلبه حتى يسود قلبه، ولا يبصر الشيطان من حيث يأتيه»."حلية الأولياء وطبقات الأصفياء" حافظ أبو نعيم اصفهاني. میمون بن مهران فرمود: «هرگاه بنده ای گناهی را مرتکب شود نقطه ی سیاهی بر قلبش پدیدار می شود، ولی هرگاه توبه کرد آن نقطه سیاه از قلبش پاک می شود، پس قلب مؤمن مانند آینه روشن است، و شیطان (برای فریفتن او) جز با زیر نظر گرفتن وی (و حیله) سراغش نمی آید. اما آنکس که مدام در حال گناه است با هر گناهی که انجام می دهد نقطه ی سیاهی بر قلبش پدیدار می شود تا آنکه قلبش کاملا سیاه می گردد، و شیطان هرگاه سراغش برود نیازی به فریب و زیر نظر گرفتنش ندارد».