دائرة المعارف شبکه اسلامی

Untitled Document

2025 Jun 07

----

10/12/1446

----

17 خرداد 1404

تبلیغات

پیامبر اکرم صلی الله علیه و سلم فرموده است: "اعقدن بالأنامل، فإنهن مسئولات، ومستنطقات (روايت احمد و اهل سنن)، يعنى: "(اى زنان)، ذكر (خداوند) را با انگشتهايتان انجام دهيد زيرا از آنها (در روز قيامت) سؤال ميشود و صحبت ميكنند".

معرفی سایت

نوار اسلام
اسلام- پرسش و پاسخ
«مهتدين» (هدايت يافتگان)
اخبار جهان اسلام
تاریخ اسلام
کتابخانه آنلاین عقیده
سایت اسلام تکس - پاسخ به شبهات دینی
خانواده خوشبخت
شبکه جهانی نور
سایت خبری تحلیلی اهل سنت
بیداری اسلامی
صدای اسلام

قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».


چ	ج	ث	ت	پ	ب	ا	آ
س	ژ	ز	ر	ذ	د	خ	ح
ف	غ	ع	ظ	ط	ض	ص	ش
ه	و	ن	م	ل	گ	ک	ق
							ی

الهیات و ادیان>فرقه ها و مذاهب>شیعه > اجماع از دیدگاه شیعه

شماره مقاله : 1970 تعداد مشاهده : 364 تاریخ افزودن مقاله : 5/4/1389

اجماع از دیدگاه شیعه

س – آیا اجماع نزد علمای مذهب شیعه حجت است، و از چه زمانی؟
ج – اجماع نزد شیعه حجت نیست مگر یکی از ائمه معصوم در آن وجود داشته باشد. شیخ شیعه ابن مطهر حلی میگوید: «اجماع نزد ما تنها زمانی حجت است که مشتمل بر قول معصوم باشد، پس هر گروهی کم یا زیاد که امام همان سخن آنها را گفته باشد؛ اجماعشان به خاطر قول امام حجت است نه به خاطر اجماع»[1].
توضیح:
در این صورت اجماع چه ارزشی دارد، وقتی آنها امام خود را معصوم میدانند، پس قول امام به تنهایی کافی است.

به نقل از: سؤال و جوابهايي در مورد شیعیان اثنا عشری، تألیف: عبدالرحمن بن سعد الشثری، مترجم: اسحاق دبیری

[1] - الفهرست طوسی ، ص 161 .

بازگشت به ابتدای صفحه

بازگشت به نتایج قبل

چاپ این مقاله

ارسال مقاله به دوستان

امام شافعی رحمه الله فرموده است: «أجمع المسلمون علی أنّ من استبان له سنّة عن رسول‌الله صلي الله عليه و سلم لم یحلّ له أنّ یدعها لقول أحدٍ» (به اتفاق همه مسلمانان، برای کسی که در مسأله‌ای، سنت رسول‌الله صلي الله عليه و سلم روشن باشد، روا نیست که سخن پیامبر صلي الله عليه و سلم را ترک کند و سخن کسی دیگر را بپذیرد). ابن قیم (2/361) و فلانی (ص 8).