قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».

زنده کردن مرده

س-آیا علمای شیعه معتقدند به اینکه ائمّه آنها می­توانند مرده­ها را زنده کنند؟
ج- بله معتقدند، زیرا این افترا را ساخته­اند که گویا علی علیه السلام  جوانی از بنی مخزوم را زنده کرد! بدین صورت که با پایش بر قبر آن جوان کوبید، سپس جوان از قبر بیرون آمد در حالی که زبانش واژگون شده بود چون به ادعای آنها بر سنّت ابوبکر و عمر وفات یافته بود.[1]
 همچنین (­می­گویند) علی علیه السلام  همه مرده­های قبرستان جبانه را زنده کرد، وقتی به وسط آن قبیله رسید جبانه کلمه­ای را بر زبان آوردند، بعد همه دچار اضطراب شدند و قلبشان لرزید و بیم و هراس زیادی بر آنها چیره شد؛ بطوری که رنگشان پریده بود...»[2].
 همچنین (روایت کرده اند) که علی علیه السلام  ضربه­ای بر سنگ زده و بلافاصله صد شتر از آن بیرون آمد، روایت می­گوید: «با چوبدستی رسول خدا صلی الله علیه و سلم  بر سنگ زد و صدایی شبیه ناله­ی شتر ماده در وقت زایمان از سنگ شنیده شد، سپس سنگ شکافت و سر شتری از آن بیرون آمد که افسارش به سنگ بسته بود، به پسرش امام حسن گفت: آن شتر را بگیر، بعد صد رأس شتر از سنگ بیرون آمدند، و هر کدام یک بچه شتر سیاه همراه داشتند».![3]
توضیح:
خداوند متعال فرمود:
{ أَوَلَمْ يَرَ الإنْسَانُ أَنَّا خَلَقْنَاهُ مِنْ نُطْفَةٍ فَإِذَا هُوَ خَصِيمٌ مُبِينٌ (٧٧)وَضَرَبَ لَنَا مَثَلا وَنَسِيَ خَلْقَهُ قَالَ مَنْ يُحْيِي الْعِظَامَ وَهِيَ رَمِيمٌ (٧٨)قُلْ يُحْيِيهَا الَّذِي أَنْشَأَهَا أَوَّلَ مَرَّةٍ وَهُوَ بِكُلِّ خَلْقٍ عَلِيمٌ (٧٩)الَّذِي جَعَلَ لَكُمْ مِنَ الشَّجَرِ الأخْضَرِ نَارًا فَإِذَا أَنْتُمْ مِنْهُ تُوقِدُونَ (٨٠)أَوَلَيْسَ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضَ بِقَادِرٍ عَلَى أَنْ يَخْلُقَ مِثْلَهُمْ بَلَى وَهُوَ الْخَلاقُ الْعَلِيمُ (٨١)إِنَّمَا أَمْرُهُ إِذَا أَرَادَ شَيْئًا أَنْ يَقُولَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ (٨٢)فَسُبْحَانَ الَّذِي بِيَدِهِ مَلَكُوتُ كُلِّ شَيْءٍ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ (٨٣) } (یس:77-83)
یعنی: آیا انسان (با چشم عقل و دیده بینش ننگریسته است و) ندیده است كه ما او را از نطفه ناچیزی آفریده‌ایم و هم اینك او پرخاشگری است كه آشكارا به پرخاش برمی‌خیزد ؟ ! برای ما مثالی می‌زند و آفرینش خود را (از خاك) فراموش می‌كند و می‌گوید : چه كسی می‌تواند این استخوانهائی را كه پوسیده و فرسوده‌اند زنده گرداند ؟ ! بگو : كسی آنها را زنده می‌گرداند كه آنها را نخستین بار آفریده است ، و او بس آگاه از (احوال و اوضاع و چگونگی و ویژگی) همه آفریدگان است . آن كسی كه از درخت سبز ، برای شما آتش بیافریده است ، و شما با آن ، آتش روشن می‌كنید . آیا كسی كه آسمانها و زمین را آفریده است ، قدرت ندارد (انسانهای خاك شده را دوباره) به گونه خودشان بیافریند ؟ آری !  (می‌تواند چنین كند) چرا كه او آفریدگار بس آگاه و دانا است . هر گاه خدا چیزی را بخواهد كه بشود ، كار او تنها این است كه خطاب بدان بگوید : بشو ! و آن هم می‌شود. پاكا خداوندی كه مالكیت و حاكمیت همه چیز در دست او است . و شما به سوی او برگردانده می‌شوید.


[1] - يُنظر : أصول الكافي ج1/347 (كتاب الحجة ح7 باب مولد أمير المؤمنين صلوات الله عليه )
[2] - بحار الأنوار ج41/194 ح5.
[3] - همان منبع.



به نقل از: سؤال و جوابهایی در مورد شیعیان اثنا عشری، تألیف:  عبدالرحمن بن سعد الشثری، مترجم: اسحاق دبیری