بدعت در عبادت
س-آیا علمای شیعه شعایر و اعمالی را در دین ابداع کردهاند به ادعای اینکه دارای اجر و پاداش باشند بدون اینکه در مورد آنها رهنمودی از خدا ورسولش داشته باشند، لطفا چند نمونه در آن مورد ذکر کنید؟
ج- بله، بعنوان مثال لعن و نفرین ابوبکر و عمر و عثمان و معاویه و عائشه و حفصه رضی الله عنهم را بعد از نمازهای واجب برترین عبادت میدانند![1]
همچنین بر سر و صورت زدن و پاره کردن یقه لباس و پیراهن را به نام عزاداری برای حسین عبادات بزرگ میدانند.[2]
آل کاشف الغطا را در مورد مراسم عاشوراء و نمایش واقعه کربلا و کشته شدن حسین و آنچه بر سر او و خانواده اش آمده و گریه و زاری و فریاد و واویلا و زدن بر سر و سینه و تکرار فریاد یا حسین یا حسین.. پرسیدند؟
آیت شیعه در پاسخ گفت:
{ ذَلِكَ وَمَنْ يُعَظِّمْ شَعَائِرَ اللَّهِ فَإِنَّهَا مِنْ تَقْوَى الْقُلُوبِ (٣٢)} (حج:٣2)
یعنی: (مطلب) چنین است (كه گفته شد) ، و هر كس مراسم و برنامههای الهی را بزرگ دارد (و از جمله مناسك حجّ را گرامیشمارد )، بیگمان بزرگداشت آنها نشانه پرهیزگاری دلها (و خوف و هراس از خدا) است.
تردیدی نیست که دسته های عزاداری و به نمایش گذاشتن آن فاجعه دردناک از بزرگترین شعائر و ایین های فرقه جعفریه است».[3]
و روایت کرده اند که ائمه ایشان رفتن شیعیانشان را به بهشت تضمین کرده اند، کلینی از ابوبصیر روایت کرده که ابا عبدالله رحمه الله (حاشا از او)گفت: «هرگاه به کوفه برگشتی مردی نزد تو خواهد آمد، به او بگو جعفر بن محمّد به تو میگوید: آنچه تو بر آن قرار داری رها کن، من به جای خدا بهشت را برایت تضمین میکنم». وقتی آن مرد در بستر مرگ قرار گرفت ابو بصیر را فراخواند و گفت: «ای ابوبصیر دوستت به ما وفادار بود، سپس جان به جان آفرین تسلیم کرد، وقتی که به حج رفتم نزد اباعبدالله رفتم و اجازه ورود خواستم، وقتی وارد خانه شدم؛ هنوز هر دو پایم را وارد منزلش نکرده بودم گفت: ای ابوبصیر به وعده ی دوستت وفا کردیم(او را به بهشت فرستادیم)».[4]
همچنین کشی از عبدالرحمن بن حجاج روایت کرده که گفت: به ابی الحسن گفتم: علی بن یقطین نامهای را برایت فرستاده و از تو درخواست دعا کرده، گفت: در مورد آخرت برایش دعا کنم؟ گفتم: بله. میگوید: آنگاه دستش را روی سینهاش گذاشت و گفت: علی بن یقطین را ضمانت کنم که آتش دوزخ به او نرسد».[5]
توضیح:
چگونه به جای خدا قسم یاد میکنند، گویا گنجینههای رحمت الهی؛ و کلید همه چیز را در دست آنهاست، و آنها سند عفو و محرومیت را صادر میکنند، آیا آنها در تدبیر هستی شریک خدا هستند:
{ أَطَّلَعَ الْغَيْبَ أَمِ اتَّخَذَ عِنْدَ الرَّحْمَنِ عَهْدًا (٧٨)كَلا سَنَكْتُبُ مَا يَقُولُ وَنَمُدُّ لَهُ مِنَ الْعَذَابِ مَدًّا (٧٩)وَنَرِثُهُ مَا يَقُولُ وَيَأْتِينَا فَرْدًا (٨٠)وَاتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ آلِهَةً لِيَكُونُوا لَهُمْ عِزًّا (٨١)كَلا سَيَكْفُرُونَ بِعِبَادَتِهِمْ وَيَكُونُونَ عَلَيْهِمْ ضِدًّا (٨٢)} (مریم:78-82).
یعنی: آیا او از (اَسرار) غیب آگاه شده است؟ و یا (این كه در این زمینه) از پیشگاه خدای مهربان عهد و پیمانی گرفته است ؟ چنین نیست كه او میگوید . ما آنچه را كه میگوید (علیه او) مینویسیم ، و عذاب را بر او مستمرّ و پیاپی خواهیم داشت. و از او به ارث میبریم آنچه را كه از آن دم میزند (كه وجود مال و ولد است ، و روز قیامت) تك و تنها پیش ما خواهد آمد. نه چنین است (كه میاندیشند . روز قیامت) معبودهایی را كه میپرستند ، عبادت ایشان را انكار خواهند كرد ، و دشمن آنان خواهند شد.
به نقل از: سؤال و جوابهایی در مورد شیعیان اثنا عشری، تألیف: عبدالرحمن بن سعد الشثری، مترجم: اسحاق دبیری
[1] - فروع الكافي ج3/224 (كتاب الصلاة ح10 باب التعقيب بعد الصلاة والدعاء )،وسائل الشيعة ج6/462 ح1 (باب استحباب لعن أعداء الدين عقيب الصلاة بأسمائهم )
[2] ـ عقائد الامامیه مبحث الکواکب الحسینیه ، ج 1 / 298 و دایرة المعرف الاسلامیه الشیعه حسین امین ، ج 21 / 202 .
[3] ـ الآیات البینات ، ص 5 غطا .
[4] - أصول الكافي ج1/361-362 ح5 (كتاب الحجة ح5 باب مولد أبي عبد الله جعفر بن محمد عليه السلام) .
[5] ـ رجال کشی ، ص 431 – 432 و ص 447 – 448 و 484 ، ن ک الکافی ، ج 1 / 474 – 475 .