دائرة المعارف شبکه اسلامی

Untitled Document

2024 Nov 23

----

21/05/1446

----

3 آذر 1403

تبلیغات

رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم فرموده است: (لو کانت الدنیا تعدل عندالله جناح بعوضة ما سقی کافراً شربة ماء)یعنی: «اگر دنیا نزد خدا به اندازه‌ی بال پشه‌ای ارزش می‌داشت، به هیچ کافری جرعه‌ای آب نمی‌داد».[سنن ترمذي، شماره‌ي4110.]

معرفی سایت

نوار اسلام
اسلام- پرسش و پاسخ
«مهتدين» (هدايت يافتگان)
اخبار جهان اسلام
تاریخ اسلام
کتابخانه آنلاین عقیده
سایت اسلام تکس - پاسخ به شبهات دینی
خانواده خوشبخت
شبکه جهانی نور
سایت خبری تحلیلی اهل سنت
بیداری اسلامی
صدای اسلام

قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».


چ	ج	ث	ت	پ	ب	ا	آ
س	ژ	ز	ر	ذ	د	خ	ح
ف	غ	ع	ظ	ط	ض	ص	ش
ه	و	ن	م	ل	گ	ک	ق
							ی

الهیات و ادیان>فرقه ها و مذاهب>شیعه > در قیامت حساب در دست کیست؟

شماره مقاله : 2495 تعداد مشاهده : 314 تاریخ افزودن مقاله : 17/5/1389

در قیامت حساب در دست کیست؟

س- به عقیده علمای شیعه چه کسی روز قیامت از مردم حساب میگیرد؟
ج- ائمه شیعه. از ابی عبدالله رحمه الله روایت کردهاند که (حاشا از او) گفت: «پل صراط و ترازو و حساب شیعیان ما مربوط به ماست».[1]
سپس سهم خود را افزودهاند و حُر عاملی شیخ و مرجع شیعه میگوید: «... همانا روز قیامت حساب همه مردم با ائمه است»[2].

توضیح:
ابو عبدالله میگوید: «صراط به دست ماست و ترازو به ما بر میگردد و حساب گرفتن از شیعیان ما با ماست»[3] .امّا خداوند می فرماید:
{ إِنَّ إِلَيْنَا إِيَابَهُمْ (٢٥)ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا حِسَابَهُمْ (٢٦)}(غاشیه:25-26): مسلّماً بازگشت آنان (پس از مرگ و رستاخیز) به سوی ما خواهد بود. آن گاه حساب (و كتاب و سروكار) ایشان با ما خواهد بود.

به نقل از: سؤال و جوابهایی در مورد شیعیان اثنا عشری، تألیف: عبدالرحمن بن سعد الشثری، مترجم: اسحاق دبیری

[1] - رجال الكشي ج4/283 رقم 155 ح2.
[2] - الفصول المهمة فی اصول الائمه ، عاملی ، ص 171 .
[3] - رجال کشی ، ص 337 .

بازگشت به ابتدای صفحه

بازگشت به نتایج قبل

چاپ این مقاله

ارسال مقاله به دوستان

یحیی بن معاذ (رحمه الله) فرمود: « عجبت ممن يحزن على نقصان ماله كيف لا يحزن على نقصان عمره. » «شخصی به خاطر ضیاع اموالش اندوهگین می‌شود، اما با کمال تأسف، زندگی‌اش مدام رو به زوال است، اما بخاطر این نابودی جبران‌ناپذیر اصلاً غمگین نمی‌شود». صفة الصفوة، أبو الفرج عبد الرحمن بن علي بن الجوزي.