قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».

طعنه و ناسزاگویی اهل بیت از سوی شیعه
 
س– آیا اهل بیت از ناسزاگویی و طعنه زدن علمای شیعه در امان مانده اند، لطفا مثال بیاورید؟
ج- خیر، بلکه علمای شیعه همه اهل بیت را جز علی بن ابی طالب علیه السلام   مرتد شمرده اند!! از ابی جعفر علیه السلام  روایت کرده­اند که گفته است: وقتی پیامبر صلی الله علیه و سلم  وفات یافت همه مردم به جاهلیت برگشتند جز علی و مقداد و سلمان و ابوذر ...»[1].
و گفتند: علی علیه السلام  در مورد پذیرفتن اسلام تردید داشت و از رسول خدا صلی الله علیه و سلم  درخواست مهلت کرد و گفته: «این دین مخالف دین پدرم است، در مورد آن می­اندیشم»[2].
و در بعضی از کتابهایشان[3] آمده است که سفیان بن لیلی حسن بن علی علیه السلام  را مذل المؤمنین نامید، چون حسن خلافت را به معاویه واگذار کرده بود.
و شیعیان حسین علیه او شوریدند و خیمه و کالاهای او را چپاول کردند، و ابن بشیر اسدی به پهلوی او خنجر زد!! و او را در حالی که زخمی بود به مداین آوردند[4].
و در مورد جعفر بن علی گفته­اند: «جعفر فاسق آشکار و شرابخوار است، و فرومایه ترین مردی است که او را دیده ام، حرمت و ارزش خویش را حفظ نکرده، و خود را حفظ نمی­کند و سبک و بی ارزش و....است»[5].
و محدث معروف شیعه زرارة –خداوند رسوایش کند- به ریش ابوعبدالله می­گوزید!![6]، و گفت در مورد تشهّد سؤال کردم، گفت: «أشهدُ أن لا إله إلاَّ الله وحده لا شریك له،وأشهد أنَّ محمداً عبده ورسوله »گفتم: التحیات والصلوات. گفت: التحیات و الصّلوات. وقتی بیرون رفتم گفتم: فرداد اگر با او دیدادر کردم ازاو سؤال می­کنم. فردا از او در مورد تشهّد سؤال کردم، دوباره همان پاسخ قبلی را داد، گفتم: التحیات والصلوات. گفت: التحیات و الصّلوات. به خود گفتم: فردا دوباره از او سؤال می­کنم، بعد سؤال کردم. در روز سوم به ریشش گوریدم، و گفتم: هرگز رستگار نمی­شود![7].
ای بزرگان شیعه آیا این معقول و پذیرفتنی است، آیا شرم و حیا نمی­کنید؟!
و در مورد این آیه گفته اند در مورد عبّاس عموی رسول صلی الله علیه و سلم  نازل شده که می­فرماید:
{ يَدْعُو مِنْ دُونِ اللَّهِ مَا لا يَضُرُّهُ وَمَا لا يَنْفَعُهُ ذَلِكَ هُوَ الضَّلالُ الْبَعِيدُ (١٢)} (حج: ١٢)[8]
یعنی: آنان جز خدا چیزهائی را به فریاد می‌خوانند و می‌پرستند كه نه زیانی می‌توانند بدیشان برسانند و نه سودی را . این ، سرگشتگی فراوان ، و گمراهی بسیار دور (از حق و حقیقت) است .
و کلینی حکم کفر را در مورد عبدالله بن عباس علیه السلام  صادر کرده است[9].
و رهبران شیعه در مورد پسر امامشان رضا علیه السلام  شک کرده­اند که آیا پسر او است یا نه ، و زنش را به زنا متهم کرده اند، و تا قیافه شناسان را نیاوردند و در مورد حلال زاده بودنش حکم نکردند قانع نشده­اند، بعد از آن امامشان رضا را تصدیق کرده اند![10].
و کلینی در کتاب فروع روایت کرده که فاطمه راضی به ازدواج با علی علیه السلام  نبود و گفت: سوگند به خدا به شدّت محزونم، و فقر و مستمندی­ام شدّت یافت و بیماری­ام طولانی گردیده است[11].
 
به نقل از: سؤال و جوابهایی در مورد شیعیان اثنا عشری، تألیف:  عبدالرحمن بن سعد الشثری، مترجم: اسحاق دبیری
 
 


[1] - تفسیر عیاشی 1 / 199 ، البرهان 1 / 319 ، تفسیر صافی 1 / 305 ، بحار الانوار 22 / 333 .
[2] - سعد السعود ابن طاوس علي بن طاوس حسيني ت664 ص216.
[3] - الاختصاص مفید ، ص 82 ، بحار الانوار 10 / 105 و 70 / 286 .
[4] - رجال کشی ، ص 113 .
[5] - اصول کافی 1 / 504 .
[6] - رجال کشی ، ص 142 .
[7] - رجال الكشي ج2/144 رقم 63 ح58 (زرارة بن أعين) .
[8] - رجال کشی ، 52 – 53 .
[9] - اصول کافی 1 / 247 .
[10] - اصول کافی 1 / 322 .
[11] - کشف النعمة فی معرفة الائمه اربلی 1 / 149 – 150 .