دائرة المعارف شبکه اسلامی

Untitled Document

2025 Apr 04

----

05/10/1446

----

15 فروردين 1404

تبلیغات

پيامبر صلى الله عليه و سلم فرمودند:
«دِينَارٌ أَنْفَقْتَهُ في سبيلِ اللَّه، وَدِينَارٌ أَنْفَقتَهُ في رقَبَةٍ ، ودِينَارٌ تصدَّقْتَ بِهِ عَلَى مِسْكِينٍ، وَدِينَارٌ أَنْفقْتَهُ علَى أَهْلِك، أَعْظمُهَا أَجْراً الَّذي أَنْفَقْتَهُ علَى أَهْلِكَ » (روايت مسلم)
يعنى: "ديناري است که در راه خدا صرف مي کني، و ديناري است که در آزادي بنده اي صرف مي کني، و ديناري است که بر مسکين صرف مي کني و ديناري است که به خانواده ات صرف مي کني، ثواب آنکه بر خانواده ات صرف مي کني فزونتر است."

معرفی سایت

نوار اسلام
اسلام- پرسش و پاسخ
«مهتدين» (هدايت يافتگان)
اخبار جهان اسلام
تاریخ اسلام
کتابخانه آنلاین عقیده
سایت اسلام تکس - پاسخ به شبهات دینی
خانواده خوشبخت
شبکه جهانی نور
سایت خبری تحلیلی اهل سنت
بیداری اسلامی
صدای اسلام

قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».


چ	ج	ث	ت	پ	ب	ا	آ
س	ژ	ز	ر	ذ	د	خ	ح
ف	غ	ع	ظ	ط	ض	ص	ش
ه	و	ن	م	ل	گ	ک	ق
							ی

فقه>مسائل فقهی>نماز > سنت بلند کردن دستها در نماز

شماره مقاله : 2841 تعداد مشاهده : 456 تاریخ افزودن مقاله : 29/5/1389

در مورد بلند كردن دستها، در چهار مورد در نماز سنت است:
1- هنگام تكبيرة الاحرام: همزمان با تکبير، يا قبل از آن، و يا بعد از آن، دستهايش را بلند نمايد، همه اينها در سنت به ثبوت رسيده است و در حالي که انگشتان کشيده شده، دستهايش را بلند کند و دو کف دستش را برابر شانه هايش قرار دهد، وگاهي در بلند نمودن دستها مبالغه نمايد بطوريکه نزديک گوشهايش برساند و اما با انگشتان ابهام نرمه گوش را دست زدن و گرفتن، در سنت هيچ اصلي ندارد.
2- هنگام ركوع رفتن: هنگامي که از قرائت فارغ شود، به اندازه‌اي که به نفسش بر گردد، سکوت نمايد. همچنانکه در تکبيرة الإحرام ذکر شد دستهايش را بلند کند و به ركوع برود.
3- هنگام برگشتن از ركوع: در اثناي اعتدال (راست شدن) «سمع الله لمن حمده». بگويد و به کيفيت‌ هايي که گذشت، دستهايش را در اعتدال بلند نمايد.
4- هنگام برخواستن از تشهد دوم در نمازهاى چهار ركعتى.
اين چهار مورد از پيامبر صلى الله عليه و سلم وارد شده است و سنت است، ولى در مذهب حنفى دستها را بلند نميكنند، و اين خلاف سنت هست ولى اشكالى ندارد، و نبايد اين اختلافات مذهبى سبب جدال شود، و نبايد بر روى يكديگر انكار كرد، بلكه هر دوى آنها قابل قبول است، ولى صحيحترش اينست كه در چهار مورد ذكر شده دستها را بلند كرد.

وصلی الله وسلم علی محمد و علی آله و اتباعه الی یوم الدین
سایت جامع فتاوای اهل سنت و جماعت
IslamPP.Com

بازگشت به ابتدای صفحه

بازگشت به نتایج قبل

چاپ این مقاله

ارسال مقاله به دوستان

از محمّد بن عقيل بن ابي طالب روايت است: علي رضی الله عنه براي ما سخنراني كرد و گفت: اي مردم! شجاع‌ترين مردم كيست؟ گفتيم: شما، اي امير مؤمنان! گفت: ابوبكر صديق رضی الله عنه شجاع‌ترين مردم است، در روز جنگ بدر ما براي رسول الله صلی الله علیه و سلم سايه‌باني درست كرده بوديم، گفتيم: چه كسي در كنار پيامبر صلی الله علیه و سلم از ايشان نگهباني مي‌کند تا كسي از مشركان به او نزديك نشود؟ كسي جز ابوبكر براي نگهباني نايستاد، او بود كه با شمشير از غلاف كشيده كنار سر مبارك او ايستاده بود، هرگاه كسي مي‌خواست به رسول الله صلی الله علیه و سلم نزديك شود ابوبكر با شمشيرش جلوي او را مي‌گرفت و من خودم (علي) ديدم كه مشركان گلوي رسول الله صلی الله علیه و سلم را گرفته‌اند و تكان مي‌دهند و مي‌گويند: تو همان كسي هستي كه معبودان را‌ يكي دانسته‌اي، سوگند به خدا كسي جز ابوبكر رضی الله عنه به ‌او نزديك نشد، در آن زمان ابوبكر دو گيسوي بلند داشت، در حالي كه با سرعت مي‌آمد گيسوانش را كنار مي‌زد، آمد و گفت: واي بر شما! آيا مردي را مي‌كشيد كه مي‌گويد: پروردگارم الله ‌است و برايتان از جانب پروردگارش آيات و نشانه‌هاي واضح و و روشن آورده‌است! در آن روز ‌يكي از دو گيسوي ابوبكر كنده شد. راوي می‌گويد: علي مخاطبان را سوگند داد كه ‌آيا نزد شما مؤمن آل فرعون بهتر بوده ‌يا ابوبكر؟ مردم چيزي نگفتند، علي گفت: سوگند به خدا ابوبكر از مؤمن آل فرعون بهتر است، آن مرد که ايمانش را پوشيد، خداوند او را ستود. امّا ابوبكر جان و خون و مالش را در راه خدا فدا كرد(المستدرک(3/67)صحیح است برشرط مسلم و ذهبی موافق آن است).