قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».

هنگامى كه خداوند نعمتهاى بهشتى را در قرآن و همچنين در سنت پيامبر صلى الله عليه و سلم ذكر ميكند، آن نعمتها تمامى بهشتيان را در بر ميگيرد چه مرد و چه زن، ولى سؤالى كه در اينجا اذهان مردم و بخصوص زنان را بر ميانگيزد اينست كه: چرا خداوند مردان را براى تشويق به بهشت از خصوصيات حور عين را نام ميبرد ولى براى زنان هيچ ذكر و نامى از همسران بهشتى برايشان ذكر نشده است؟ در جواب ميتوان گفت كه:
1- از خداوند چيزى سؤال نميشود زيرا او در كارهايش منتهاى حكمت را دارد: "لا يسئل عما يفعل وهم يسئلون" ]الأنبياء:23]، ولى اشكالى ندارد كه برخى از اين حكمتهاى خداوندى را بر اساس آنچه كه در شرع وارد شده است بيان كنيم.
2- از طبيعت و سرشت زنان سليم الفطره اينست كه معمولا شرم و حيا دارند، پس براى همين خداوند از تشويق كردن آنجه كه شرم و حيائشان را بر ميانگيزد (مانند ذكر كردن شوهران بهشتيشان) خود دارى ميكند.
3- از آنجاييكه شوق مردان به زنان بيشتر است از شوق زنان به مردان، پس براى همين خداوند مردان را تشويق به حور بهشتى ميكند تا اينكه خود را با اعمال صالح براى ورود به بهشت آماده سازند، پيامبر صلى الله عليه و سلم ميفرمايد: "ما تركت بعدي فتنة أضر على الرجال من النساء" [روايت بخاري]، يعنى: "بعد از خودم هيچ فتنه اى بزرگتر از زنان براى مردان ترك نكردم" ولى زنان شوق و اشتياق بيشترى به زر و زينت و پوششهاى زيبا دارند تا به مرد، زيرا اين سرشتى است كه خداوند براى آنها تعيين كرده است، خداوند در قرآن ميفرمايد: "أومن ينشأ في الحلية" يعنى: "آيا كسيكه (مقصود زنان هست) در زينت و زيور بزرگ ميشود (را دختران خداوند ميپنداريد) " [الزخرف:18[
4- و همچنين از آنجاييكه مرد طالب و راغب زن است و به خواستگارى او ميرود، پس براى همين حور عين براى مردان در بهشت ذكر شده اند ولى ذكرى از همسران زنان در بهشت ذكر نشده است، ولى ذكر نشدن مردان در بهشت براى زنان اينرا نميرساند كه زنان در بهشت مردان شماملشان نميشود، بلكه هر زن دنيا كه به بهشت ميرود در آنجا بى شوهر نميماند.
موقعيت يك زن در دنيا خارج از حالات زير نيست:
1- قبل از ازدواج (بصورت عازب) ميميرد، كه در اينصورت خداوند همسرى از دنيا را برايش تعيين ميكند، همسرى كه مورد پسند آن زن باشد، زيرا يكى از نعمتهاى بهشتى همانا نزديكى زن و شوهر ميباشد و اين نعمت منحصر به يكى غير از ديگرى نيست.
2- بعد از طلاق و قبل از ازدواج با همسر ديگر ميميرد، كه در اينصورت نيز حكمش مانند حكم بالا است، يعنى خداوند همسرى را از دنيا برايش تعيين ميكند همسرى كه مورد پسند آن زن باشد.
3- زن شوهر دارد، ولى شوهرش دوزخى ميشود و با او به بهشت نميرود، در اينصورت مردانى كه در دنيا زن نداشته اند و يا زن داشته اند ولى دوزخى شده اند، به ازدواج اين زنان در ميآيند.
4- بعد از ازدواج ميميرد، كه در اينصورت شوهرش در بهشت همان شوهر دنيايش ميباشد.
5- شوهرش ميميرد، و او تا لب مرگ بى شوهر ميماند، كه در اينصورت شوهرش در بهشت همان شوهر دنيايش ميباشد.
6- شوهرش ميميرد و يك مرد ديگر با او ازدواج ميكند، كه در اينصورت اگر در دنيا بمرور زمان با چند شوهر ديگر يكى پس از ديگرى ازدواج كرده باشد، در اينصورت شوهرش در بهشت آخرين شوهرش در دنيا ميباشد. پيامبر صلى الله عليه و سلم فرموده است: "{ المرأة لآخر أزواجها } [صحيح - سلسلة أحاديث صحيحة ألباني[ و حذيفه ابن يَمان به زنش گفت: "اگر ميخواهى من شوهرت در بهشت باشم، پس بعد از مرگ من با هيچكس ازدواج نكن، زيرا يك زن در بهشت نصيب آخرين شوهرش در دنيا ميباشد هر چند شوهران زيادى يكى پس از ديگرى داشته باشد، و براى همين خداوند ازدواج با زنان پيامبر پس از مرگ او حرام فرمود زيرا همه آنها در بهشت زنان پيامبر خواهند بود."
اين بود موقعيتهاى يك زن در دنيا، و مقابل هر يك از اين حالات در بهشت، پس هيچكس در بهشت بى همسر نميماند.

وصلی الله وسلم علی محمد و علی آله و اتباعه الی یوم الدین
سایت جامع فتاوای اهل سنت و جماعت
IslamPP.Com