قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».

نماز و نیایش درد مریض را کاهش داده و او را بر بهبودی یاری می‌نماید

در دانشگاهی از دانشگاه‌های آمریکا تحقیقی پیرامون اثر نماز و نیایش در کاهش دردها به انجام رسید، این تحقیق تأکید می‌نماید، بر اینکه نماز و نیایش از دردی که بیمار احساس می‌کند می‌کاهد.
ورودی‌ها و باب‌هایی برای درد وجود دارد، و از طریق عصب پیام درد به نخاع شوکی و به مغز می‌رسد.
فشار و حالت‌های درونی از طریق ورودی‌ها بر مریض غلبه می‌یابند، چنانچه مریض مؤمن و راضی به قضا و قدر الهی باشد، این درب‌ها بسته می‌شود، جز مقدار درد اندکی به مغز نمی‌رسد، تجربه نشان داده است، آنکه از ایمان قوی بهره‌مند باشد، دردهای جسمانی ناشی از برخی امراض را کمتر احساس می‌نماید، زیرا ورودی‌های درد نزد وی بسته شده است، واین تحقیق [دانشگاه آمریکا] بر حقانیت این مطلب تأکید می‌ورزد، که معالجه از طریق نماز و نیایش دردهایی، را که بیمار در حالت عادی احساس می‌نماید کاهش می‌دهد.
نکته دیگر اینکه پنجاه و هفت درصد از کسانی که در این آزمایش شرکت کرده‌اند از طریق نماز و دعا بسیار تحت‌تأثیر قرار گرفته‌اند و پیامبر اسلام(ص) دست شریف خود را بر مکان درد می‌گذاشت و دعا می‌کرد، از ابن عباس(رض) روایت گردیده است که پیامبر بر هر مریض که وارد می‌شد، او را عیادت نموده می‌فرمود : «چیزی نیست انشاءالله پاکیزه باشی»[1] بر مبنای برخی تجربه‌ها که انجام شده است، چون انسان صاحب شوکت و تفوایی بر محل درد دست بگذارد، نتایج مثبت آن مشاهده گردیده است، و پیامبر آنرا انجام داده است و ما را به انجام آن دستور نموده است، به خاطر اینکه تحقیق جنبه علمی داشته باشد، مسائل توهمی و بی‌مفهوم که هیچ‌گونه اثربخشی نداشتند، در کنار تحقیق آزمایشی نمودند مثلاً آب مقطر را به بیمار بنوشاند، و به او وانمود کردند که در آن بهبودی است، و مریض با خیالات و اوهامی که وی را در بر گرفته شفاء نیافت، ولی با نماز و نیایش و گذاشتن دست بر مکان درد، همراه با دعا و نماز متأثر خواهد گردید.
هدف این نیست که ما نماز بخوانیم تا بهبود یابیم، نماز عبادت و واجب الهی است، و چون با خداوند ارتباط پیدا می‌نماییم دردها بسیار سبک گشته و دستگاه مصونیت هم تقویت می‌گردد، و در تقویت دستگاه مصونیت بر عوامل بیماری غالب می‌شویم، زیرا مبارزه با بیماری‌های ویروسی و سرطانی به عهده دستگاه مصونیت می‌باشد.
در همین زمینه اکتشافی را که در یک جایگاه علمی انجام پذیرفته است نقل می‌نماییم، اینکه یکی از دانشگاه‌های بزرگ به انجام تحقیقی پرداخته، و تأکید می‌ورزد که نماز و درمان روحی می‌تواند دردی را که بیمار احساس می‌نماید، بکاهد و بلافاصله وی را بهبود بخشند، و این حالت عالی درونی است، که بر شفاء و کاهش دردها کمک می‌نمایند، و این حالت از دو حال خارج نیست، یا اینکه حالت وهم و گمان است، و یا حالت ایمان و یقین می‌باشد، مثلاً ورق بهاداری (چک) اما تقلبی به صد میلیون تومان به فردی داده می‌شود، و او نمی‌داند که جعلی است، حالات درونی وی بالا رفته و احساس می‌کند که ثروتمند بزرگی است، ولیکن حالت درست و واقعی نیست، و تحقیق اشاره نموده به اینکه حالت درونی مرتفع با کاهش دردها و تعجیل بهبودی ارتباط دارد، ولیکن این حالت گاهی به سبب ایمان و تسلیم شدن در برابر دستور و اتصال به خداوند می‌باشد، پس این حالت پاک و برجسته می‌باشد، و گاهی این حالت وهمی و بی‌اساس می‌باشد، و آنهم دارای اثر می‌باشد، لذا گفته‌اند علم داور حال و وضعیت می‌باشد، هر اندازه دانشت پربار و متین باشد، حال خود را با آن استوار ساخته‌اید.
با این توضیح خواستم بیان نمایم که تحقیق مربوط به حالت عالیه‌ای است، که به سبب ایمان به خداوند و استقامت بر امر او و پیوند با او به وجود می‌آید. و چه بسا به سبب دیگری باشد که موردنظر ما نیست.
خواستم این تحقیقات و تجارب را در اختیار شما بگذارم تا تأکید نمایم که شما هرگاه با خداوند پیوند یابید به هر چیزی اتصال و نائل گشته‌اید، و در اثر قدسی روایت شده است : «ای فرزند آدم مرا طلب کنید مرا می‌یابید، هرگاه مرا یافتید همه چیز را یافته‌اید، و اگر از تو جدا شوم، همه چیز از تو جدا گشته است، و من نزد تو از هر چیزی محبوب‌تر می‌باشم.[2]
پروردگارا هر کسی تو را یافت چه کمبودی دارد؟ هر کسی تو را نداشت چه چیزی را یافته است؟ و هرگاه خداوند با تو باشد پس چه کسی علیه شماست؟ و هرگاه خداوند علیه شما باشد، پس چه کسی با شماست؟



زیرنویس:
[1]- بخاری (3420).
[2]- تفسیر ابن کثیر (2/202).




نویسنده : استاد دکتر محمد راتب نابلسی
مترجمان: محمد آزاد شافعي، عبدالباسط عيسى زاده