قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».

تحریم استعمال طلا برای مرد

استفاده از طلا برای مردان غیر از موارد اضطراری مورد تأیید شارع، حرام است. ترمذی رحمه‌الله از ابوموسی اشعری  رضی الله عنه  روایت کرده که پیامبر  صلی الله علیه و آله و سلم  فرموده است: «حرّم لباس الحریر والذّهب علی ذکور أمتي وأحل لإناثهم» «پوشیدن لباس حریر و استعمال طلا بر مردان امتم تحریم شده ولی برای زنان این امت حلال شده است».
***
تحقیقات انجام شده در سال 1970 در خصوص اندازه‌گیری طلا در سرم خون، مایع منی و شیر انسان و هم‌چنین تراکم طلا در بافت‌های مختلف نشان می‌دهد که بیشترین مقدار آن در دستگاه تناسلی از جمله تخمدان‌ها و رحم و در مردان در بیضه‌ها و اپیدیدیم[1] تجمع می‌یابد و در مردان جوان عمدتاً از طریق مایع منی و در افراد مسن از طریق ادرار دفع می‌گردد.
محدوده‌ی 105-75 نانوگرم طلا در یک میلی‌لیتر مایع منی، مانعی برای تحرک اسپرم‌ها ایجاد نمی‌کند ولی با بیشتر از این حد میزان تحرک اسپرم به طور محسوسی کاهش می‌یابد [ملک‌زاده شفارودی؛ 1374].
آندرو (Anderw) و همکارانش در سال 1990 نشان دادند که بالا بودن مقدار طلای موجود در بدن افراد زرگر باعث ایجاد اختلالات هورمونی می‌شود و هورمون‌های پرولاکتین[2] و F.S.H[3] بیش از همه تحت تأثیر قرار می‌گیرند [بابایی؛ 1370؛ ص 62-20].
از آن‌جا که بیشترین تجمع طلا در دستگاه تناسلی مذکر، ایپدیدم است و اسپرم‌ها مدتی در آن‌جا می‌مانند تا قدرت تحرک و باروری پیدا کنند؛ تحقیقات به عمل آمده رابطه‌ی معنی‌داری بین قدرت تحرک و میزان طلای موجود در مایع منی نشان داده است [ملک‌زاده شفارودی؛ 1374 و بابایی؛ 1374؛ ص 62-20].
در نتیجه می‌توان یکی از علل عمد‌ه‌ی تحریم استعمال طلا برای مرد را، نقش این فلز در کاهش تحرک سلول‌های جنسی نر (اسپرم) و اختلالات هورمونی در ظهور صفات ثانویه‌ی زنانه دانست.

زیرنویس:
[1]- epididymis
[2]- prolactin
[3]- Follicle Stimulating Hormine

از کتاب:
تجلّی حکمت در فسلفه‌ی پزشکی احکام، تألیف : محمد عزیز حسامی، پایان‌نامه کارشناسی ارشد رشته فقه و مبانی حقوق اسلامی (فقه شافعی)