دائرة المعارف شبکه اسلامی

Untitled Document

2024 Nov 21

----

19/05/1446

----

1 آذر 1403

تبلیغات

پيامبر صلى الله عليه و سلم كه فرمودند:
" إن الله زادكم صلاة ، وهي الوتر ، فصلوها بين صلاة العشاء إلى صلاة الفجر "
"خداوند نمازى را بر شما افزوده، كه نماز وتر هست، پس آنرا بين نماز عشاء و نماز صبح بخوانيد "

معرفی سایت

نوار اسلام
اسلام- پرسش و پاسخ
«مهتدين» (هدايت يافتگان)
اخبار جهان اسلام
تاریخ اسلام
کتابخانه آنلاین عقیده
سایت اسلام تکس - پاسخ به شبهات دینی
خانواده خوشبخت
شبکه جهانی نور
سایت خبری تحلیلی اهل سنت
بیداری اسلامی
صدای اسلام

قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».


چ	ج	ث	ت	پ	ب	ا	آ
س	ژ	ز	ر	ذ	د	خ	ح
ف	غ	ع	ظ	ط	ض	ص	ش
ه	و	ن	م	ل	گ	ک	ق
							ی

قرآن و حدیث>علوم قرآن>نماز > حکم خواندن فاتحه پشت سر امام

شماره مقاله : 744 تعداد مشاهده : 422 تاریخ افزودن مقاله : 2/7/1388

در مورد خواندن فاتحه پشت سر امام، علماء اختلاف كرده اند، بعضى آنرا واجب و بعضى آنرا سنت دانسته اند، و بعضى بر اين باورند كه وقت قرائت امام بايست سكوت كرد ولى اگر امام پس از قرائت فاتحه مكث كرد بايست بخواند، ولى قويترين اقوال در مورد قرائت فاتحه پشت سر امام اينست كه خواندن قرائت فاتحه پشت سر امام فرض است، چه در نماز جهرى و چه در نماز سرى، و چه امام (بعد از قرائت فاتحه) در حال قرائت سوره اى ديگر باشد و چه در حال سكوت باشد، زيرا طبق حديث صحيح پيامبر صلى الله عليه و سلم ميفرما يد: "لا صلاة لمن لا يقرا بفاتحة الكتاب" يعنى: "نماز ندارد كسى كه (در نماز) فاتحه را قرائت نكند".

پس براى خروج از خلاف و اطمینان خاطر، بهتر است كه پس از اينكه امام فاتحه را خواند فاتحه را بخواند.

وصلی الله وسلم علی محمد و علی آله و اتباعه الی یوم الدین
سایت جامع فتاوای اهل سنت و جماعت
IslamPP.Com

بازگشت به ابتدای صفحه

بازگشت به نتایج قبل

چاپ این مقاله

ارسال مقاله به دوستان

امير المؤمنين على بن ابى طالب رضی الله عنه فرمود: كفى بالعلم شرفاً أنه يدعيه من لا يحسنه ويفرح إذا نسب إليه من ليس من أهله، وكفى بالجهل خمولاً، أنه يتبرأ منه من هو فيه ويغضب إذا نسب إليه. [در شرف علم همين بس كه كسى كه نيكو نمى داندنش دعوى آن كند و چون او را به آن علم نسبت دهند شادمان گردد، هر چند از زمره عالمان نباشد، و بى ارجى جهل را همين بس كه حتى جاهلان از آن بيزارى مى جويند و چون جاهلى را جاهل خطاب كنند خشمگين گردد.] (ترجمه معجم الادباء ياقوت حموى، مترجم عبد المحمد آيتى)