قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».

چگونگی اعتقاد مشرکین به الله

بايد گفت که متاسفانه داعيان شرک و خرافات طوري در اذهان مردم تبليغ مي کنند که انگار مشرکان زمان پيامبر صلي الله عليه وسلم اين بتهاي چوبي و سنگي دست ساز خود را خدا و خالق مي دانستند در حاليکه هرگز چنين نبوده است، بلکه آنها الله را بهتر از مشرکان زمان ما مي شناختند. زيرا آنها خود را بر دين ابراهيم مي دانستند ولي متاسفانه با غلو کردن در مورد اولياي صالح قوم خود، به دام توسل و واسطه افتادند و لذا براي آنکه به قول خود خواسته هاي خود را به الله برسانند، اقدام به توسل و واسطه قرار دادن آن اولياء صالح قوم خويش کردند. زيرا آنها عقيده داشتند که چون انسانهاي خطاکار و گنه کاري هستند، لذا خداوند دعاهايشان را اجابت نمي کند، ولي اعتقاد داشتند که اولياي صالح که قبلا فوت کرده اند نزد خدا داراي مقام و منزلت هستند پس اگر بيايند و آنها را واسطه کنند، خدا نيز بخاطر واسطه شدن آن اولياء دعاهايشان را اجابت مي کند!!
دقيقا همان استدلالي که امروزه مشرکان زمان ما مي آورند!
پس مشرکان زمان پيامبر صلي الله عليه وسلم خدا و الله را مي شناختند و معتقد بودند که اوست که خالق آنها و آسمانها است نه آن بت هاي چوبي يا سنگي! دليل آنهم آيات زير است:
قرآن مي فرمايد: « قُلْ مَنْ يَرْزُقُكُمْ مِنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ أَمَّنْ يَمْلِكُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَمَنْ يُخْرِجُ الْحَيَّ مِنَ الْمَيِّتِ وَيُخْرِجُ الْمَيِّتَ مِنَ الْحَيِّ وَمَنْ يُدَبِّرُ الْأَمْرَ فَسَيَقُولُونَ اللَّهُ فَقُلْ أَفَلَا تَتَّقُونَ» يونس 31.
يعني: « ( اي محمد به مشرکان) بگو چه كسي شما را از آسمان و زمين روزي مي دهد يا كسيت كه بر چشمها و گوشها حاكم است؟ و كسيت كه زنده را از مرده و مرده را از زنده برمي انگيزد و كيست كه كار [جهان] را تدبير مي كند، زودا كه خواهند گفت: الله؛ بگو پس چرا پروا نمي كنيد»
و اين فرموده اش:« قُلْ لِمَنِ الْأَرْضُ وَمَنْ فِيهَا إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ (84) سَيَقُولُونَ لِلَّهِ قُلْ أَفَلَا تَذَكَّرُونَ (85) قُلْ مَنْ رَبُّ السَّمَاوَاتِ السَّبْعِ وَرَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ (86) سَيَقُولُونَ لِلَّهِ قُلْ أَفَلَا تَتَّقُونَ (87) قُلْ مَنْ بِيَدِهِ مَلَكُوتُ كُلِّ شَيْءٍ وَهُوَ يُجِيرُ وَلَا يُجَارُ عَلَيْهِ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ (88) سَيَقُولُونَ لِلَّهِ قُلْ فَأَنَّى تُسْحَرُونَ» مؤمنون84- 89.
يعني: « (اي محمد به مشرکان) بگو، اگر مي دانيد زمين و هركس كه در آن است، از آن كيست؟ زودا كه مي گويند از آنِ الله است، بگو آيا پند نمي گيريد؟ بگو پروردگار آسمانهاي هفتگانه و عرش عظيم كيست؟ زودا كه مي گويند اينها از آنِ الله است. بگو پروا نمي كنيد؟ بگو اگر مي دانيد ملكوت همه چيز به دست كيست؟ و كيست كه امان مي دهد و در برابر او نمي توان به كسي امان داد؟ زودا كه مي گويند: اينها از آنِ الله است. بگو: پس چگونه فريب داده مي شويد؟»
پس متوجه شديم که برخلاف تبليغات مکارانه ي مشرکان امروزي، هرگز مشرکان زمان پيامبر صلي الله عليه وسلم بتهاي خود را خالق نمي دانستند بلکه الله را قبول داشتند. اما تنها موردي که موجب مشرک خواندنشان شده بود، همين واسطه کردن اوليا بين خود و الله بود. و مي بينيم که اسم پدر پيامبر صلي الله عليه وسلم "عبدالله" بوده است، يعني آنها الله را خالق خود مي دانستند.
اما تا قبل از رسالت پيامبر صلي الله عليه وسلم مردمان دچار شرک بودند، از جمله والدين پيامبر صلي الله عليه وسلم که هر دو مشرک بودند و لذا هنگامي که پيامبر صلي الله عليه وسلم خواست تا بر سر قبر مادرش حاضر شود، الله تعالي به وي اجازه دادند ولي ايشان را از دعا کردن و طلب مغفرت براي مادرش نهي کردند:
عن أبي هريرة قال :« زار النبي صلى الله عليه وسلم قبر أمه.فبكى : وأبكى من حوله ، فقال : استأذنت ربي في أن أستغفر لها ، فلم يؤذن لي ، واستأذنته في أن أزور قبرها فأذن لي ، فزوروا القبور فإنها تذكر الموت ».صحيح مسلم (3/65).
يعني: « رسول الله صلي الله عليه وسلم قبر مادرش را زيارت نمود. به گريه افتاد و حاضران نيز گريه کردند.سپس فرمودند: از پروردگارم اجازه خواستم تا براي مادرم دعاي مغفرت نمايم ولي به من اجازه نداد. آنگاه اجازه زيارت قبر مادرم را خواستم،به من اجازه داد.سپس رسول الله صلي الله عليه وسلم فرمودند: قبور را زيارت کنيد که شما را بياد آخرت مي اندازد».
همانطور پدر پيامبر اسلام صلى الله عليه و سلم نيز با شرك از دنيا رفته است، زيرا پيامبر صلى الله عليه و سلم به يكى از اصحاب فرمود: « ان ابي و اباك في النار » (صحيح مسلم)،
يعنى: " پدر من و تو هر دو در دوزخند "
و اين وقتى بود كه يكى از اصحاب مكررا از پيامبر صلى الله عليه و سلم ميپرسيد پدرش كه مرده بود كجاست و چه وضعيتى در آخرت خواهد داشت؟ پيامبر صلى الله عليه و سلم به او گفت كه او دوزخى است، و آن مرد ناراحت شد و رفت، ولى پس از چندى براى اينكه پيامبر صلى الله عليه و سلم از ناراحتى آن مرد بكاهد به او گفت: « ان ابي و اباك في النار »، يعنى هم پدر من و هم پدر تو هر دو دوزخى هستند.


والله اعلم
وصلي الله وسلم علي محمد وعلى آله وأصحابه والتابعين لهم بإحسان إلى يوم الدين
سايت جامع فتاواي اهل سنت و جماعت
IslamPP.Com