قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».

عقیده اهل سنت و جماعت در مورد عبارت شهادتین برروی عرش
 

متاسفانه عده اي افراد ناآگاه با استناد به رواياتی مبهم و مجهول ادعا دارند که بر روي عرش شهادتين يا دعاهاي مخصوصي مکتوب است در حاليکه در هيچيک از کتابهاي حديثي معتبر چنين چيزي روايت نشده که بر روي عرش نوشته شده باشد: " لااله الا الله محمد رسول الله ".
و بدون شک اينگونه روايات ساختگي و کذب هستند که متاسفانه برخي از اهل بدعت آنرا بين مردم انتشار مي دهند، در زير برخي از روايات مشابه را که به دروغ ساخته شده اند مي آوريم:
*

{ پيامبر صلي الله عليه وسلم فرموده: هنگامي که خداوند تعالي، آدم را آفريد، او را در پيشگاه خود بداشت. آدم عطسه کرد، خداوند سپاس گفتن را به او الهام کرد؛ خداوند فرمود:
اي آدم! مرا سپاس گفتي، به عزّت و بزرگيم سوگند، اگر نمي خواستم در آخرالزمان دو بنده (از نسل تو) بيافرينم، ترا نمي آفريدم.
آدم گفت: به حقّ حُرمت آن ها در پيشگاه تو، نام آن دو چيست؟ خداوند فرمود: اي آدم! به طرف عرش نگاه کن.
آدم دو جمله نوراني را ديد:
لا اله الاّ اللّه، محمّد نبي الرّحمة، و علي مفتاح الجنّة.
آليتُ علي نفسي، ان ارحم من والاهما، و اُعَذّب من عاداهما.}
*

{پيامبر صلي الله عليه و آله وسلم فرمود:
از درياهاي نور گذشتم تا اين که پروردگارم مرا در جايگاهي نزد خود از ملکوت رحمان، قرار داد که دوست مي داشتم... پس به طرف راست عرش توجه کردم، ديدم برپايه راست عرش چنين نوشته شده است:
لا اله الاّ انا وحدي لا شريک لي، محمّد رسولي ايدتُهُ بِعلي.}
*

{ابي سعيد خدري گويد: با پيامبر صلي الله عليه وسلم نشسته بوديم، مردي آمد و گفت: اي پيامبر خدا! منظور از «عالين» در اين سخن خداوند خطاب به ابليس، چيست؟
«اَستکبرتَ اَمْ کنتَ من العالين»؛ آيا استکبار ورزيدي يا از بلند مرتبگان بودي؟
«عالين» که از فرشتگان برترند، چه کساني اند؟
پيامبر صلي الله عليه وسلم فرمود: من، علي، فاطمه، حسن و حسين.
دو هزار سال قبل از اين که خداوند، آدم را بيافريند ما پنج تن در سرادق (سراپرده) عرش، خداوند را تسبيح مي گفتيم و فرشتگان در تسبيح از ما پيروي مي کردند.}
*
{آدم عليه السلام گفت: هنگامي که مرا آفريدي، ديدم در عرش نوشته شده:
«محمّد رسول اللّه، علي اميرالمؤمنين.»}
*
{هنگامي که خداوند آدم و حوا عليهما السلام را به بهشت وارد کرد، آن دو به جايگاه محمد، علي، فاطمه، حسن، حسين و امامان نگاه کردند، ديدند برترين جايگاه ها در بهشت است. گفتند: پروردگارا! اين جايگاهِ چه کساني است؟ خداوند فرمود: سرتان را بلند کرده و به ساق عرش ديده افکنيد. نگاه کردند، ديدند با نور خدايي بر ساق عرش نام محمد، علي، فاطمه، حسن، حسين و امامان ديگر ثبت است.
پس از آن که خداوند آدم و حوا را به خاطر نافرماني، از بهشت بيرون کرده و بر روي زمين جاي داد و پس از آن که اراده کرد توبه آن ها را بپذيرد، جبرئيل از طرف خداوند نزد آن دو آمد و گفت: شما برخود ستم کرديد، اگر مي خواهيد خداوند توبه شما را بپذيرد، او را به حقّ همان نام هايي که در ساق عرش ديديد، سوگند دهيد.
آدم و حوا گفتند:
«اللّهمّ انّا نسألک بحقّ الاَکرمين عليک محمّد و علي و فاطمة و الحسن و الحسين و الائمّة الاّتبت علينا و رحمَتَنا»
خداوند توبه شان را پذيرفت.}
*
{ وقتي که حضرت ابراهيم را در منجنيق گذاشتند تا در آتش افکنند، جبرئيل خشمناک شد. خداوند بدو وحي کرده، پرسيد: چرا خشمناک شدي؟ جبرئيل گفت: اي پروردگار! خليل تو که در روي زمين جز او کسي ترا پرستش نمي کند، دشمن تو و او بر او دست يافته است! خداوند فرمود: ساکت شو. بنده اي مانند تو که مي ترسد فرصت را از دست دهد، شتاب مي کند؛ اما من هر وقت خواستم بنده ام را نجات مي دهم؛ جبرئيل از سخن خود توبه کرده به طرف ابراهيم رفت، بدو گفت: آيا نيازي داري؟ ابراهيم گفت: نيازي به تو ندارم. پس از اين، خداوند براي ابراهيم انگشتري فرستاد که در آن شش جمله بود:
«لا اله الاّ اللّه، محمّد رسول اللّه، لاحول ولاقوّة الاّ باللّه، فوّضتُ امري الي اللّه، اسندت ظهري الي اللّه، حسبي اللّه.»
... کارم را به خدا واگذار کردم، به خداوند تکيه کردم، خداوند مرا بس است.
خداوند، بدو وحي کرد: اين انگشتر را در دست کن که من آتش را برتو سرد و سلامت گردانم.}
*
از اين قبيل روايات دروغ بين اهل بدعت بسيار رواج دارد ولي بر هر مسلماني واجب است که نسبت به اين اکاذيب برائت بجويد و به دروغ چيزي را به پيامبر صلي الله عليه وسلم نسبت ندهد زيرا در حديث صحيح از پيامبر صلي الله عليه وسلم آمده است که ايشان فرمودند:
«من كذب عليَّ مُتعمداً فليتبوَّأ مقعدَه من النار» بخاري (1291) كتاب جنائز.
يعني: هرکس عمدا (و آگاهانه) بر من دروغ ببندد، پس نشيمنگاه خود را آتش جهنم مهيا ببيند.
و در فرموده ي ديگري پيامبر صلي الله عليه وسلم فرمودند: «من حدث عني بحديث يرى أنه كذب فهو أحد الكاذبين»
يعني: هر کس از من حديثي روايت کند در حاليکه بداند که آن حديث دروغ است، پس او نيز يکي از جاعلان و دروغگويان است. (مسلم در مقدمه ي صحيح خود روايت کرده؛ 1- باب وجوب روايت از ثقات و ترک دروغگويان و تحذير از کذب بر رسول الله صلي الله عليه وسلم .)
بنابراين ما نبايد احاديث دروغ را بين مردم نقل کنيم و اگر در بين جماعتي چنين روايات دروغي را مشاهده نموديم بر ما واجب است که آنها را از انتشار اين اکاذيب تحذير نماييم.

والله اعلم
وصلي الله وسلم علي محمد وعلى آله وأصحابه والتابعين لهم بإحسان إلى يوم الدين
سايت جامع فتاواي اهل سنت و جماعت
IslamPP.Com