قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».

توصیف دین مشرکان در قرآن کریم
 
خداوند – سبحانه – دین مشرکین[1] را در آیه{ ... وَالَّذِينَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِيَاءَ }(... کسانی که جز خدا سرپرستان و یاران دیگر را برمی‌گیرند) (سوره زمر، آیه 3) شرح داده است. [در][2] این آیه بیان کرده است که قصد آنها فقط شفاعت است. در صحیح بخاری، و مسلم آمده است که عبدالله بن مسعود – رضی الله عنه - می‌گوید: از پیامبر خدا (صلی الله علیه و سلم) پرسیدم: بزرگترین گناه چیست؟ فرمود: (أن تجعل لله نداً و هو خلقک) (اینکه برای خدا شریک قرار بدهی در حالیکه او تو را آفریده است.) عبدالله گفت: سپس گفتم: پس از آن کدام گناه از همه گناهان دیگر بزرگتر است. فرمود: (أن تقتل ولدک مخافه أن یطعم معک) ([اینکه][3] فرزندت را از بیم آنکه با تو غذا بخورد بکشی) دوباره پرسیدم: پس از آن کدام گناه از گناهان دیگر بزرگتراست؟ فرمود: (أن تزانی بحلیله جارک): ([اینکه] با زن همسایه‌ات زنا کنی.) خداوند در تصدیق این سخن آیه زیر را نازل فرمود:{ وَالَّذِينَ لا يَدْعُونَ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ وَلا يَقْتُلُونَ النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللَّهُ إِلا بِالْحَقِّ وَلا يَزْنُونَ }[4] (و [مؤمنان] کسانی هستند که با الله، معبود دیگری را به فریاد نمی‌خوانند و پرستش نمی‌نمایند، و انسانی را که خداوند خونش را حرام کرده است، به قتل نمی‌رسنند مگر به حق، و زنا نمی‌کنند.) (سوره فرقان، آیه 68)
پیامبر بیان کرده است که بزرگترین [گناه][5] شرک ورزیدن به پروردگار است که همان قایل شدن به وجود همانند و شریک [برای خداوند] و گرویدن به آنها از میان مخلوقاتش تا آنان را [به او][6] نزدیک کنند می باشد. در صحیح مسلم از ابوهریره – رضی الله عنه – روایت شده است که پیامبر – صلی الله علیه و سلم – فرمود: (إن الله یرضی لکم ثلاثاً أن تعبدوه و لاتشرکوا به شیئاً و أن تعتصموا بحبل الله جمیعاً و لاتفرقوا و أن تناصحوا من ولّاه الله أمرکم) (خداوند سه امر را برای شما می‌پسندد: اینکه او را بپرستید و برای او شریک قرار ندهید، همگی به ریسمان الهی چنگ بزنید و متفرق نشوید، با کسی که خداوند [اداره] امر شما را به او واگذار کرده است، صادق و مخلص باشد[7].) دین خداوند حد متوسط میان غلوکننده در آن و فرد گریزان از آن است.


[1]- در نسخه محقق آمده است: (و قد وصف الله سبحانه دین المشرکین ...) اما در نسخه (ج) این عبارت به این صورت آمده است: (یوضح ما قدّمنا أن الله سبحانه و تعالی وصف دین المشرکین.)
[2]- کلمه [فی] در نسخه اصل از قلم افتاده است.
[3]- کلمه (أن) در نسخه اصل از قلم افتاده است.
[4]- صحیح بخاری (شماره، 4477) و صحیح مسلم (شماره 86)
[5]- در نسخه محقق در داخل کروشه (الذنب) آمده است اما در نسخه (ج) به جای آن کلمة (الذنوب) آمده است.
[6]- در نسخه (ج) عبارت داخل کروشه، (إلیه) یافت نشد.
[7]- صحیح مسلم (شماره 1715)، موطأ مالک (1833)، مسند احمد (8361) که این روایت در اینجا با لفظ مسند احمد ذکر شده است.

از کتاب:
الوهیت در پرتو  قرآن و سنت، تألیف: امام عبد العزیز بن محمد بن سعود رحمه الله (متوفی 1218 هـ)، تحقیق: عبدالله بن زید بن مسلم ال مسلم
 
مصدر:
دائرة المعارف شبکه اسلامی
IslamWebPedia.Com