قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».

چرا اسلام در جنگ با کفار زنان را اسير کرده و بعد آنها را به مجاهدان مي دهند؟
 

شماره فتوى 5669


الحمدلله،
هدف شارع حکيم اينست تا تمامي انسانها راه هدايت که همان اسلام است را در پيش بگيرند زيرا خداوند متعال در سراي قيامت هيچ ديني را بجز اسلام نمي پذيرد.
حال براي هدايت انسانها اسباب و وسائلي را فراهم نموده است، يکي از اين اسباب، جهاد مسلمين در مناطقي است که مردمان آنها بر آيين ديگري بجز اسلام هستند. خداوند متعال جهاد را بر مومنان فرض کرده تا دين نجات بخش را همگاني کند و فقط محصور به يک قوم و نژاد نباشد و ديگران از نعمت هدايت بي نصيب نمانند، و اگر اکنون مردم ايران و ديگر سرزمينهاي اسلامي از نعمت هدايت برخوردار شدند، همه به سبب جهادي است که خداوند آنرا بر مسلمين فرض کرده و آنرا وسيله اي براي هدايت ما قرار داد.
حال در ميدان جهاد، قطعا معاندين با لشکر مجاهدان روبرو خواهند شد و شکي نيست که بيشتر لشکريان آنها مردها هستند اما گاه زناني هستند که در لشکر کفار قرار گرفته اند. حال يکي از حربه هاي اسلام اينست تا کفار از نيروي زنان در ميدان جنگ استفاده نکنند و لذا براي ترساندن کفار از اينکه مبادا زنان به اسارت مسلمانان دربيايند، وادار شوند که زنانشان را با خود همراه نسازند و بدين ترتيب از نيروي زنان محروم شوند و اين خود به نفع لشکر مجاهدان خواهد شد.
حکمت ديگر اين قضيه: خداوند متعال راه ديگري را براي هدايت معاندين قرار داده است، هرگاه مجاهدان بر لشکر کفار تاختند و اسيراني را گرفتند، در آنصورت امام مجاهدان، اسلام را بر اسيران عرضه مي کند، اگر اسراي (مرد) نپذيرفتند پس يا کشته مي شوند و يا با فديه آزاد مي شوند. همچنين امام مسلمين زنان کفار اسير شده اي را که اسلام را قبول نمي کنند را در بين مجاهدان تقسيم مي کند تا آن زنان کنيزي براي مجاهدان شوند و در اثر همراهي با مجاهدان در طول زمان بالاخره هدايت را بپذيرند، چرا که بدون شک همراهي با مسلمان موجب گرايش به او دين مي شود اللخصوص زنان که برخلاف مردها بيشتر گرايش مي يابند. و چه بسا پس از مدتي زن کافره ي اسير شده در ميدان جنگ بعلت آنکه تحت عصمت مجاهدي مسلمان قرار گرفته ايمان آورد و بدين ترتيب به بزرگترين نعمت در دنيا و قيامت که همان هدايت است نائل آيد و آنوقت است که پس از هدايتش بسيار خدا را شاکر باشد که اين سبب را مايه ي هدايتش گرداند. و خواهند گفت: « رَبَّنَا لاَ تُزِغْ قُلُوبَنَا بَعْدَ إِذْ هَدَيْتَنَا وَهَبْ لَنَا مِن لَّدُنكَ رَحْمَةً إِنَّكَ أَنتَ الْوَهَّابُ» (آل عمران 8)
يعني: پروردگارا! دلهايمان را، بعد از آنکه ما را هدايت کردى، (از راه حق) منحرف مگردان! و از سوى خود، رحمتى بر ما ببخش، زيرا تو بخشنده‏اى!


والله اعلم
وصلي الله وسلم علي محمد وعلى آله وأصحابه والتابعين لهم بإحسان إلى يوم الدين
سايت جامع فتاواي اهل سنت و جماعت
IslamPP.Com