Untitled Document
 
 
 
  2025 Jul 07

----

11/01/1447

----

16 تير 1404

 

تبلیغات

حدیث

 

رسول خدا صلی الله علیه و سلم فرموده است:

(أريت في المنام أني أنزع بدلو بكرة على قليب، فجاء أبو بكر فنزع ذنوباً أو ذنوبين نزعاً ضعيفاً والله يغفر له ثم جاء عمربن الخطاب فاستحالت غرباً فلم أر عبقريا يفري فريه حتى روى الناس وضربوا بعطن)
«در خواب دیدم که از چاهی آب می‌کشم؛ آن‌گاه ابوبکر آمد و یک دلو آب از چاه کشید و او، در کشیدن آب ضعیف بود و خداوند، او را می‌بخشد. سپس عمر آمد و دلو را به دست گرفت؛ هیچ پهلوانی سراغ ندارم که همانند او کاری را بدین قوت انجام دهد. عمر چنان آب کشید که همه‌ی مردم و شترانشان سیراب شدند و به استراحت پرداختند»
 مسلم ش 2393 .



 معرفی سایت

نوار اسلام
اسلام- پرسش و پاسخ
«مهتدين» (هدايت يافتگان)
اخبار جهان اسلام
تاریخ اسلام
کتابخانه آنلاین عقیده
سایت اسلام تکس - پاسخ به شبهات دینی
خانواده خوشبخت
شبکه جهانی نور
سایت خبری تحلیلی اهل سنت
بیداری اسلامی
صدای اسلام

 

 

 

  سخن سایت

قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».

لیست الفبایی     
               
چ ج ث ت پ ب ا آ
س ژ ز ر ذ د خ ح
ف غ ع ظ ط ض ص ش
ه و ن م ل گ ک ق
ی
   نمایش مقالات

فقه>مسائل فقهی>دوست > معیار و میزان دوستی

شماره مقاله : 8249              تعداد مشاهده : 335             تاریخ افزودن مقاله : 17/9/1389

ميتوان گفت كه تاثير كردار و رفتار و گفتار هيچ كسى مؤثر تر بر يك شخص از دوست نميباشد، لذا بسيار مهم است كه يك شخص چه كسى را بدوستى بگيرد زيرا بيشتر اوقات مسير زندگيش دنيوى و اخروى او بر آن اساس بنا ميشود.

در واقع اساس دوستى در اسلام بايست بر آن اساس باشد كه آن دوست بتواند ديگرى را در امور آخرت كمك كند و از اهل فسق و فجور و بدعت نباشد، زيرا خداوند در قرآن و سنت از دوست بد ما را بر حذر كرده است.

خداوند در قرآن كريم ميفرمايد: " وَيَوْمَ يَعَضُّ الظَّالِمُ عَلَى يَدَيْهِ يَقُولُ يَا لَيْتَنِي اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِيلًا (27) يَا وَيْلَتَى لَيْتَنِي لَمْ أَتَّخِذْ فُلَانًا خَلِيلًا (28) لَقَدْ أَضَلَّنِي عَنِ الذِّكْرِ بَعْدَ إِذْ جَاءَنِي وَكَانَ الشَّيْطَانُ لِلْإِنْسَانِ خَذُولًا (الفرقان : 29-27)

يعنى: "و روزي كه‌ ظالم‌ دستهاي‌ خود را مي‌گزد مي‌گويد: اي‌ كاش‌ من‌ هم‌ همراه‌ رسول‌ خدا راهي‌ در پيش‌ مي‌گرفتم، واي‌ بر من‌! اي‌ كاش‌ فلاني‌ را دوست‌ نگرفته‌ بودم كه‌ مرا در دنيا به‌ گمراهي ‌كشاند، اي‌ خاك‌ هلاك‌ بر سرم‌ باد، به ‌راستي‌ او مرا از ذكر پس‌ از آن‌كه ‌به‌سوي‌ من‌ آمد به‌ گمراهي‌ كشاند و شيطان‌ همواره‌ خوارسازنده‌ انسان‌ است‌‌".

ابن‌عباس‌ رضي الله عنه در بيان‌ سبب‌ نزول‌ آيه‌ كريمه‌ مي‌گويد: ابي ‌بن ‌خلف‌ به‌ محضر رسول‌ خدا صلى الله عليه و سلم مي‌آمد و به‌ سخنان‌ ايشان‌ گوش‌ فرامي‌داد اما عقبه ‌بن‌ ابي‌معيط او را بر اين‌ كار سرزنش‌ مي‌كرد پس‌ اين آيه نازل‌ شد، يعني: همان‌ كسي‌ كه‌ او را دوست‌ گرفتم‌، مرا از پيوستن‌ به‌ راه‌ قرآن‌ گمراه‌ كرد، بعد از آن‌كه‌ قرآن‌ به‌ سويم‌ آمد.

و پيامبر صلى الله عليه و سلم فرموده است: "مثل الجليس الصالح والجليس السوء كحامل المسك ونافخ الكير فحامل المسك إما أن يحذيك، وإما أن تبتاع منه وإما أن تجد منه ريحا طيبة ونافخ الكير إما أن يحرق ثيابك وإما أن تجد منه ريحا خبيثة" (متفق عليه)

يعنى: "مثال همنشين نيكوكار و همنشين بد، همانند حامل عطر مسك و دمنده‌ در كوره‌ آهنگري‌ ميماند، پس حامل عطر مسك يا به تو ميدهد و يا از آو ميخرى و يا از ان بويى خوش ميبابى، اما دمنده‌ در كوره‌، يا لباست‌ را مي‌سوزاند، يا اين‌كه‌ بوي‌ پليد آن‌ مشامت‌ را آزار مي‌دهد".

و همچنين فرمودند: "لا تصاحب إلا مؤمناً ولا يأكل طعامك إلا تقي" (روايت أبو داود و ترمذي)

يعنى: "دوستى نكن مگر با مؤمن، و غذايت را نخورد مگر پرهيزگار"


الرَّجُلُ عَلَى دِينِ خَلِيلِهِ فَلْيَنْظُرْ أَحَدُكُمْ مَنْ يُخَالِلُ (روايت ابو داوود : 4833)

يعنى: "يك شخص هم مذهب دوستش ميباشد، پس هر كدام از شما بايست بنگرد كه چه كسى را بدوستى ميگيرد".

و همچنين فرمودند: "المرء مع من أحب" (متفق عليه)

يعنى: "يك شخص (در روز قيامت) همراه آن ميباشد كه او را (در دنيا) دوست بدارد"

امام شافعى رحمة الله عليه گفت: "اگر بخاطر نماز شب و دوستى نيكوكاران نبود، ماندن در اين دنيا را برنميگزيدم".

جعفر صادق رحمة الله عليه فرمودند: "با شخص فاجر دوستى نكن زيرا از فجورش تو را ميآموزد".

يكى از علماء گفت: "دوست و برادر دينى از نفس خودت نيز بهتر است، زيرا نفس تو امر كننده به گناه ميباشد (نفس امّاره)، ولى دوست نيكوكار فقط تو را به كارهاى نيك امر ميكند".

و مثلى هست كه ميگويد: "به من بگو دوستت كيست، به تو ميگويم كه تو كه هستى".

و شاعر گفت:
تا توانى ميگريز از يار بد
يار بد بدتر بُوَد از مار بد
مار بد تنها تو را بر جان زند
يار بد بر جان و مال و بر ايمان زند

پس بطور خلاصه معيار و ميزان دوستى بايد بر اساس ايمان و تقوى باشد و هر كس بايد ببيند که آيا دوستش علاوه بر كارهاى دنيوى ميتواند كمك يار او در آخرت باشد يا خير؟


وصلی الله وسلم علی محمد و علی آله و اتباعه الی یوم الدین
سایت جامع فتاوای اهل سنت و جماعت
IslamPP.Com



 
بازگشت به ابتدای صفحه     بازگشت به نتایج قبل                       چاپ این مقاله      ارسال مقاله به دوستان

اقوال بزرگان     

امیر المؤمنین عمر بن خطاب رضی الله عنه فرمودند: «اسلام را لغزش علما و جدل‌های منافقین دانا به قرآن و امامان گمراه، نابود می‌سازد». ‏"محض الصواب" (2/717).

تبلیغات

 

منوی اصلی

  صفحه ی اصلی  
 جستجو  
  روز شمار وقايع
  عضویت در خبرنامه  
پیشنهادات وانتقادات  
همكارى با سايت  
ارتباط با ما  
 درباره ی ما  
 

تبیلغات

آمار

خلاصه آمار بازدیدها

امروز : 1300
دیروز : 7741
بازدید کل: 11340702

تعداد کل اعضا : 608

تعداد کل مقالات : 11123

ساعت

نظر سنجی

كداميك از كانال‌هاى اهل سنت فارسى را بيشتر مي‌پسنديد؟

كانال فارسى نور

كانال فارسى كلمه

كانال فارسى وصال

نمایش نتــایج
نتــایج قبل
 
.محفوظ است islamwebpedia.com تمامی حقوق برای سایت
All Rights Reserved © 2009-2010