|
|
|
|
قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل». |
|
|
|
فقه>مسائل فقهی>زن > حکم زدن زن
شماره مقاله : 8253 تعداد مشاهده : 324 تاریخ افزودن مقاله : 17/9/1389
|
|
اولا از اخلاق مسلمان نيست كه زن خودش را بزند، و اينكه خداوند متعال در قرآن ميفرمايد:
" ... وَاللَّاتِي تَخَافُونَ نُشُوزَهُنَّ فَعِظُوهُنَّ وَاهْجُرُوهُنَّ فِي الْمَضَاجِعِ وَاضْرِبُوهُنَّ ..." ﴿النساء: 34﴾
«و زناني را كه از نشوزتشان بيم داريد (نشوز: سركشي و نافرماني و برتري‌جويي بر شوهر است) پس پندشان دهيد و سپس (دومين راه حل اين‌است كه) آنان را در خوابگاهها ترك كنيد (يعني: از خوابگاههايشان دوري كنيد وآنان را در زير روانداز (لحاف) خويش جاي ندهيد) و (اگر اين هم تأثير نكرد، پس سومين راه حل اين است كه) آنان را بزنيد»
چنان زدني است كه به قصد تأديب و اصلاحشان باشد، نه زدني سخت و گزنده و آزاردهنده. خاطرنشان مي‌شود كه سنت‌رسول‌اكرم صلى الله عليه و سلم اين زدن را مقيد به آن نموده است كه با نرمي و ملايمت باشد، به طوري كه به نقص عضوي در وي نينجامد و اثري از خود بر جاي نگذارد، مانند زدن زن با جوب مسواك بطور آهسته، كه فقط نشاندهنده تنبيه باشد.
و پيامبر صلى الله عليه و سلم در مورد كسانى كه به زنانشان ميزنند فرمود: " لقد أطاف بآل محمد نساء كثير يشكون أزواجهن ليس أولئك بخياركم" (صحيح – روايت ابوداود)، يعنى: " بسيارى از زنان نزد آل محمد از شوهرانشان شكايت كرده اند، آنها (يعنى آن شوهران) از بهترين شماها نيستند ".
و فرمودند: "أما يستحي أحدكم أن يضرب امرأته كما يضرب العبد، يضربها أول النهار ثم يضاجعها آخره".
يعنى: " آيا يكى از شماها شرم و حياء نميكند از اينكه زنش را مانند برده در اول روز ميزند، و سپس آخر روز (يعنى در شب) با او نزديكى ميكند؟!"
و فرمودند: " رفقا بالقوارير " يعنى : " با زنان با نرمى رفتار كنيد " (صحيح بخارى)
قوارير يعنى شيشه، و در اين حديث پيامبر صلى الله عليه و سلم زنان را به شكنندگى و لطفات شيشه تشبيه كرده است، زيرا مانند شيشه حساس هستند و عاطفه شان مانند شيشه شكننده است.
و فرمودند: " فاتقوا الله في النساء فإنهن عوان عندكم " (صحيح مسلم)
يعنى: " از خداوند در مورد رفتار با زنان بترسيد، زيرا آنها نزد شما اسير هستند ".
ولى اگر زن و شوهر با هم به هيچ وجه نشود صلح كنند و به هم سازگارى نداشته باشند خداوند متعال راه طلاق را بيان فرموده آنهم پس از اينكه سعى كنند با هم صلح كنند، و اگر چاره اى نشد سپس طلاق راه حل نهائيست و آنهم با آرامى، خداوند ميرمايد:
" ... فَأَمْسِكُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ أَوْ سَرِّحُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ ..." ﴿البقرة : 231﴾
« يا آنان را به نيكي نگاه داريد، يا به نيكي رهايشان كنيد»
بنابراين شما بايد هم حق خداوند را ادا كنيد و هم حق زنتان، پس اولا بايد استغفار و توبه كنيد و اين حق خداوند هست و خداوند متعال غفور و رحيم هست و توبه كنندان را دوست دارد، و ديگر اينكه بايد از زنتان حلال بود بطلبيد و او را راضى كنيد تا شما را ببخشد.
وصلی الله وسلم علی محمد و علی آله و اتباعه الی یوم الدین
سایت جامع فتاوای اهل سنت و جماعت
IslamPP.Com
|
بازگشت به ابتدای
صفحه
بازگشت به نتایج قبل
چاپ
این مقاله
ارسال مقاله به دوستان |
|
|
 |
|
|
|
