|
|
قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين». امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل». |
|
الهیات و ادیان>فرقه ها و مذاهب>عاشورا > حکم نوحه سرایی زنان
شماره مقاله : 8428 تعداد مشاهده : 535 تاریخ افزودن مقاله : 21/9/1389
|
س: زنان بيشتر گريه و نوحه سرائي ميکنند آيا در حق آنها اجازه اي براي اجر بردن وجود دارد؟ ج: ممنوعياتي که در روايات گذشته آورده شده است در مورد زن و مرد يکسان است ولي براي مزيد معلومات رواياتي را ذکر مي کنيم که طرف آنها به شکل خاص زنان مي باشد تا باشد که زنان شيعه مذهبي که به عزاداري و حسينيه ها مي روند آنها را جمع بندي کرده و در آن تدبر کنند و آن مراسم را برخود قدغن کنند. و امام حسين علیه السلام به خواهر خود زينب وقتي بر صورت خود مي زد و دست به گيربان مي برد و آنرا پاره کرده و بيهوش بر زمين افتاد گفت: «اي خواهر کوچک من از خدا تقوا پيشه کن و براي عزاي خداوند عزادار باش و بدان که اهل زمين مي ميرند و اهل آسمان باقي نمي مانند و همانا که همه چيز نابود مي شود بجز وجه خداوند تعالي, کسي که مخلوقات را با قدرتش خلق کرده است و همه بسوي او بر ميگردند و او يک و يگانه است, پدرم از من بهتر بود و مادرم [نيز] از من بهتر بود و برادرم از من بهتر بود و بر من و بر هر مسلماني واجب است که رسول الله را الگوي خود بگيريم و به شکل و مانند وي عزادار باشيم, سپس به او گفت: «اي خواهرم، تو را قسم مي دهم و قسم خوردن را دوست نمي دارم, چنانچه من کشته شدم گريبان خود را بر من پاره نکن و صورتت را براي من چنگ نزن و براي من شيون و زاري نکن» (ابن طاووس در الملهوف: صفحه 50 و شيخ محمد حسين فضل الله در الندوة: 5/209). و در روايتي گفت: «اي خواهر من, اي ام کلثوم, اي فاطمه, اي رباب اگر ديديد کشته شدم, گريبان خود را پاره نکنيد و صورتهاي خود را چنگ نزنيد» (عبدالرزاق الموسوي المقرم در مقتل الحسين: صفحه 218). و در روايتي ديگر: «اي خواهرم همانا تو را قسم مي دهم وقتي که من هلاک شدم, گريبان خود را بر من پاره نکن و صورت خود را براي من چنگ نزن و گريه و زاري براي من بپا نکن» (مستدرک الوسائل: 1/144, مظالم اهل البيت: صفحه 264, کتاب: علي خطي الحسين صفحه 116 و کتاب: تظلم الزهراء صفحه 190 و...). وکلامش بسي جاي تامل دارد. و شيخ صدوق و بعضي ديگر از عمر بن ابي المقدام روايت کرده است که گفت: از أبا الحسن و أبا جعفر شنيدم که درباره کلام خداوند { لایعصینک فی معروف} (الممتحنه: 12). ترجمه: «در کار نيک از تو نافرماني نکنند» گفتند: همانا رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم به فاطمه ل فرمود: هنگامي که من مردم صورت خود را بر من چنگ نزن و موهاي خود را بر من بر صورت سينه نريز و به شيون ندا سرمده و براي من نوحه برپا نکن. سپس فرمود: اين همان نيکي است که خداوند عزوجل مي فرمايد: { لایعصینک فی معروف} (معاني الأخبار: صفحه 390, وسائل شيعه: 2/915-916, و شيخ محمد حسين فضل الله در الندوة: 5/72). و ابي عبدالله علیه السلام در مورد اين قول خداوند عزوجل { لایعصینک فی معروف} فرمود: «نيک (معروف): پاره نکردن گريبان و نزدن بر صورت و آواز نخواندن با زاري و نه ايستادن کنار قبر مي باشد» (تفسير نور الثقلين: 5/308). و از ابي سعيد آمده است: «رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم نوحه خوان و شنونده اش را لعن کرده است» (مستدرک الوسائل: 1/144, البحار: 82/93). هنگامي که اميرالمؤمنين علي علیه السلام گريه زنان را بر کشته شدگان صفين شنيد, بسوي حرب بن شرحبيل شامي حرکت کرد که او يکي از بزرگان قومش بود و علي علیه السلام گفت: «آيا بر زنانتان از آنچه مي شنوم چيره نمي شويد؟ آيا از اين صوت حزين آنان را منع نمي کنيد؟» (جامع الأحاديث الشيعه: 3/387, نگاه کنيد البحار: 83/89). از ابي عبدالله علیه السلام که فرمود: «اگر خداوند به کسي نعمتي دهد و بخاطر آن نعمت او بدنبال ساز و آواز رود همانا به آن کفر ورزيده است و کسي که به او مصيبتي وارد شود و بخاطر آن مصيبت به نوحه سرائي بپردازد نيز به آن کفر ورزيده است و (در روايتي ديگر آمده است): همانا آنرا باطل کرده است» (وسائل الشيعه: 12/90). و از جعفر بن محمد از پدرانش علیهم السلام در وصيت نبي صلی الله علیه و آله و سلم به علي علیه السلام آمده است: اي علي اگر کسي زني را اطاعتي کند خداوند عزوجل او را با صورتش وارد آتش مي کند, علي علیه السلام گفت: آن اطاعت چيست؟ فرمود: به او اجازه دهد تا به آرايشگاه ها و عروسيها و نوحه سرائيها رود و لباس نازک بپوشد» (وسائل الشيعه: 1/376). و شيخ صدوق و بعضي ديگر از جعر بن محمد از پدرانش علیهم السلام از علي علیه السلام روايت کرده اند که رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: «چهار چيز است که در امتم نابود نمي شود تا روز قيامت: فخر فروشي به کفايت و توهين به اقوام و باران طلبيدن از ستارگان و نوحه سرائي, و نوحه خوان اگر قبل از مرگش توبه نکند, وقتي قيامت برپا مي شود بطوري است که پيراهني از مس گداخته پوشيده و سپر[ش در برابر آن] پوست مي باشد» (الخصال: صفحه 226). از جعفر بن محمد علیه السلام هنگام احتضار چنين وصيت کرد: [زنان] براي من صورتها را نزنند و گريبان براي من پاره نکنند و هر زني که گريبان بر من پاره کند جز اين نيست که شکافي در جهنم براي او ايجاد مي شود و هرچه بيشتر پيش رود شکاف او بيشتر مي شود» (بحار الأنوار: 82/101). و از علي علیه السلام که فرمود: «رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم از زنان بيعت گرفت که نوحه سرائي نکرده و خود را چنگ نزده و با مردان در خلوت باقي نمانند» (بحار الأنوار: 82/101).
از کتابچه: جوابهاي نوراني در مورد عاشورای حسيني، جمع آوري کننده: موالي غيور (محرم سال 1424هـ) مصدر: IslamWebPedia.Com دائرة المعارف شبکه اسلامی
|
بازگشت به ابتدای
صفحه
بازگشت به نتایج قبل
چاپ
این مقاله
ارسال مقاله به دوستان |
|
|
|
|
|