قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».

غزوه بدر ثاني

وقتي مسلمانان شوکت و سطوت اعراب بياباني را درهم شکستند، و شرّ آنان را از سر خودشان کم کردند، دست به کار آمادگي براي ملاقات دشمن بزرگ شدند. سالگرد جنگ اُحُد نزديک بود، و موعد ملاقات با قريشيان فرا رسيده بود، و حضرت محمد -صلى الله عليه وسلم- و اصحابشان مي‌بايست، طبق قرار، عازم وادي بدر شوند تا با ابوسفيان و قوم قبيله‌اش روبرو شوند، و بار ديگر آسياي جنگ را به گردش درآورند، تا کار براي يکي از دو طرف، که راه يافته‌تر، و براي بقا در صحنة زندگي شايسته‌تر باشد، قرار گيرد.
بنابراين، در ماه شعبان سال چهارم- هجرت ژانوية 626 ميلادي- رسول‌خدا -صلى الله عليه وسلم- با يکهزار و پانصد رزمندة مسلمان عزيمت فرمودند تا بر سر قرار حاضر شوند. ده اسب در اختيار داشتند، و حامل لواي اسلام علي‌بن ابيطالب بود، و رسول‌خدا -صلى الله عليه وسلم- عبدالله بن‌رواحه را در مدينه جانشين خود گردانيدند و رفتند تا به وادي بدر رسيدند، و در انتظار مشرکان در آنجا اقامت کردند.
ابوسفيان نيز، به اتفاق دو هزار تن از مشرکان مکه در حالي که پنجاه اسب در اختيار داشتند، از مکه خارج شد، و در مسير بدر پيش رفت تا به مرّالظهران، يک منزلي مکه، رسيد و در وادي مَجَنّه- برکة آبي در آن ناحيه- فرود آمد.
ابوسفيان، در همان اوان که از مکه بيرون آمد، خسته و درمانده بود، و به عاقبت کارزار با مسلمانان مي‌انديشيد. ترس سراسر وجودش را فرا گرفته بود، و هيبت مسلمانان بر تمامي مشاعرش مستولي گرديده بود. وقتي در مرّالظهران بار انداخت، عزمش به سستي گراييد، و براي بازگشت به چاره‌انديشي مشغول شد. به همراهانش گفت: اي جماعت قريش، براي جنگاوري شما سالي مناسب است که سال فراواني باشد. چراگاه‌هاي شما پر از علف باشد و شير بسيار بتوانيد بنوشيد؛ امّا امسال خشکسالي است؛ من که باز مي‌گردم، شما نيز بازگرديد!
ظاهراً، بيم و هراس بر مشاعر لشکريان ابوسفيان نيز مستولي شده بود؛ زيرا، همگي بازگشتند و هيچگونه مخالفتي با اين رأي و پيشنهاد ابوسفيان ابراز نداشتند، و به هيچ روي اصرار و ابرامي در جهت ادامه دادن مسير در روياروي شدن با مسلمانان از خود نشان ندادند.
مسلمانان، مدت هشت روز در وادي بدر اقامت کردند، و در انتظار سر رسيدن دشمن به سر بردند. کالاهاي تجارتي را که همراه داشتند با سود يک درهم به دو درهم [دويست درصد] فروختند، و به مدينه بازگشتند، و سررشتة غافلگيري را در صحنة رزم و کارزار به دست گرفتند، و هيبت ايشان در جان و روح دشمنانشان جاي گرفت، و کاملاً بر اوضاع مسلط گرديدند.
اين غزوه را، «بدرالمَوعِد»، «بدرالآخرة» و «بدرالصُّغري» نيز نيامده‌اند [1].


[1]- براي تفصيل مطلب راجع به اين غزوه، نکـ: سيرةابن‌هشام، ج 2، ص 209-210؛ زادالمعاد، ج 2، ص 112.


(از کتاب: خورشيد نبوّت، ترجمه فارسي «الرحيق المختوم» مؤلف: شيخ صفي الرحمن مبارکفوري، برگردان : دکتر محمدعلي لساني فشارکي)
 
مصدر:
دائرة المعارف شبکه اسلامی
IslamWebPedia.Com