روز عشاق (والن تاين)
الحمد لله و الصلاة و السلام علي رسول الله و آله و صحبه و بعد:
خداوند متعال مي فرمايد:
" فَإِنْ لَمْ يَسْتَجِيبُوا لَكَ فَاعْلَمْ أَنَّمَا يَتَّبِعُونَ أَهْوَاءَهُمْ ..." (القصص : 50)
"پس اگر پيشنهادت را نپذيرفتند و پاسخت نگفتند، بدان که ايشان فقط از هواها و هوس هاي خود پيروي مي کنند".
رسول الله صلى الله عليه و سلم فرمودند: " من تشبه بقوم فهو منهم " (روايت احمد و ابوداود)، «هر کس شبيه قومي رفتار کند جزو آنها محسوب مي شود».
امروزه پيکره امت اسلامي به انواع بيماري ها مبتلا شده است، اين بيماري ها از هر طرف به اين امت هجوم مي آورند. بيماري جشن عيد کساني که خداوند بر آنها خشم گرفته است و نيز عيد گمراهان مانند روز عشاق، روز تولد، روز مادر و جشن هاي ديگر از آن جمله است.
جشن هايي که بسياري از جوانان دختر و پسر مسلمان را فريفته است. آنها اين روزها را جشن مي گيرند، به هم هديه مي دهند و با پوشيدن لباس هاي شبيه به لباس هاي دشمنان خداوند رحمن، تقليد از رفتارها و عادات آنها، فضاي گناه، فسق و فجور و ارضاي نفس، هوي و هوس در بين خود حمکفرما مي سازند. علاوه بر اينها انتشار رذايل در رسانه ها، ضعف ايمان، شيفتگي به همه چيزهايي که از سوي سرمداران فساد تزريق مي شود، ترديد پدران و مادران نسبت به قرآن کريم و احاديث رسول اکرم صلى الله عليه و سلم و عدم اجراي عملي اوامر الله و رسولش در درون خانواده به اين گونه رفتارهاي شيطاني دامن زده است.
اي کسي که جزو امت محمد صلى الله عليه و سلم محسوب مي شوي، آيا منتظر هستي که روز عشاق (والن تاين) فرا برسد تا جشن بگيري؟ آيا اين جشن به خاطر عشق به الله و براي الله است؟ آيا اين جشن به منظور تجديد محبت پدر و مادر و مساکين است؟ آيا اين عشق به فضيلت مي انجامد؟ هرگز؛ اين نوع عشق راهي به سوي گناه، فجور و رذيلت است؟ چرا اين گونه عشق را از گمراهان (ضالين) مي آموزي که به خدا شرک مي ورزند و اخلاص را که يکي از شروط پذيرش عمل بندگان است، سرکوب مي کنند؟
خداوند متعال در اين باره مي فرمايد:"برخي از مردم هستند که غير از خدا، خدا گونه هايي را بر مي گزينند و آنان را همچون خدا دوست مي دارند..". (بقره /165)
اين نوع عشق و محبت عين شقاوت و بدبختي است و صاحبان اين عشق به عذاب الهي دچار مي شوند که عذاب پروردگار بسيار شديد است.
چطور اين عشق را از مردماني مي آموزي که از رسول الله صلى الله عليه و سلم پيروي نمي کنند.
مسلمان چگونه مناسبتي را جشن مي گيرد که خداوند و رسولش آن را مقرر نکرده اند بلکه مردماني آن را ايجاد کرده اند که براي ستم بر مستضعفان جهان با هم همکاري مي کنند، به سرزمينشان حمله ور مي شوند، خون هايشان را مي ريزند، زنانشان را بيوه و کودکانشان را يتيم مي کنند، اموالشان را به سرقت مي برند و از هيچ نوع جرم و جنايت، ظلم و فسادي روي زمين فروگذار نيستند.
روز عشاق چه مناسبتي است که روابط ناسالمي را بين پسران و دختران که موجب غضب الله تعالي مي شود رواج مي دهد. خداوند درباره اين گروه مي فرمايد:"هنگامي که فرمان ما فرا رسيد، آن را زير و رو نموديم و آنجا را با گل هاي متحجر و پياپي سنگباران کرديم، سنگهايي که از سوي پروردگار تو نشاندار بودند، اين چنين سنگهايي از ستمکاران به دور نيست".(هود:82ـ 83)
اين چگونه مناسبتي است که عفت و حيا را مي کشد و روابط حرام را احياء مي کند، روابطي که بسياري از خانواده ها را از هم پاشيده و انواع بيمارهاي مهلک را در شرق و غرب منتشر کرده است. رسول اکرم صلى الله عليه و سلم در اين باره فرموده است:"پس از شرک به الله هيچ گناهي در نزد خداوند متعال بزرگ تر از ريختن نطفه مرد در فرج زن غير حلال او نيست".
اعياد ساخته دست بشر اين گونه است. اگر چه مردم مغرب زمين از نظر پيشرفت به بالاترين درجه پيشرفت علمي و تکنولوژي رسيده اند، اما در عين حال به پايين ترين درجه انحطاط و از هم گسيختگي خانوادگي و روابط اجتماعي نيز نايل آمده اند. آنها در معايب و سنگدلي به اوج رسيده اند. پروردگار متعال مي فرمايد:"پس واي بر کساني که دل هاي سنگيني دارند و ياد خدا بدانها راه نمي يابد. آنان واقعا به گمراهي و سرگشتگي آشکاري دچارند".(زمر/22)
براي چه در گمراهي آشکار؟
زيرا آنها راه و روش خود را دنبال کردند و از راه الهي به دور ماندند که اگر آن را پي مي گرفتند اين فرموده خداوند براي آنها محقق مي شد که:"اگر آدميان و پريان بر راستاي راه ماندگار بمانند، آب زياد و نعمت فراوان بهره ايشان مي گردانيم".(جن/16)
اي عزيز بدان!
ماه هايي که انسان به دست خود ساخته است با ماه هايي که الله تعالي به عنوان موسم عبادت قرار داده است بسيار متفاوت است.
ماه ذي الحجه را که آفريدگار زمين و آسمان آن را مقرر فرموده مثال مي زنيم و به برخي از ثمرات و برکات آن که به ما ارزاني داشته است اشاره مي کنيم.
در ماه ذي الحجه مسلمانان به سوي مکه مکرمه حرکت مي کنند، مسافت طولاني را مي پيمايند، رنج هاي سفر را متحمل مي شوند، خانواده و عزيزان خود را ترک مي کنند، دنيا و همه خوشي ها و لذت هاي آن را رها مي سازند تا با اداي فريضه حج خشنودي الله را کسب نمايند و پس از اتمام حج مانند کودکي که تازه از مادرانشان زاده شده اند پاک به ديارشان بازگردند.
پيامبر اسلام صلى الله عليه و سلم در اين زمينه مي فرمايد:" هر کس حج را به جاي آورد در حالي زناکار و فاسق نباشد، مانند کسي است که تازه از مادرش متولد شده باشد. کودکي که به دنيا مي آيد پاک و مطهر است. قلب او از تمامي گناهان پاک است، نه همي و غمي دارد و نه کينه و شهوات حيواني، هنگامي که مرگ به سراغش مي آيد خداوند با قلب سليم او را وارد بهشت جاويدان مي کند. کودک بري از هر گونه گناه است، وجودش آرام و دلش سفيد و پاک از آلودگي هاي دنيوي همچون کينه، دروغ، نيرنگ، تکبر، شک، حسد، فريب و ظلم است، به جان و مال و آبروي مردم تجاوز نکرده است، از گناهان کبيره همچون زنا که موجب خشم پروردگار مي شود مبري است. مال مردم را به ستم نخورده است. خوشا به حال اين کودک که خداوند متعال زبان او را از نفرين، غيبت و سرزنش و شهادت دروغ، فسق و فجور پاک گردانيده است. صورتش نوراني است. هيچ کس از نگاه به او خسته نمي شود، او را در آغوش مي گيرند و بارها رويش را مي بوسند. کسي از او بدش نمي آيد. همه او را دوست دارند و با مهرباني با او رفتار مي کنند. پروردگار کودک را از کفر و گناهان کبيره و صغيره پاک گردانيده است.
عيد ذي الحجه با تمام اعياد امت هاي ديگر فرق مي کند، اين عيد داراي معاني متعالي است و ثمره زيبايي در پي دارد که در اعياد ديگر به دست نمي آيد؛ زيرا اين عيد از بزرگ ترين عبادات و مدارس تربوي است که محمد بن عبد الله صلى الله عليه و سلم فرستاده خداوند متعال و رحمت للعالمين معلم آن بوده است.
ما در اين مدرسه با حقوق الله تعالي، حقوق والدين، همسايگان، مساکين و همه مردم آشنا مي شويم. در عيدمان برقراري روابط اجتماعي در طول سال را تجديد مي کنيم. صله رحم، ديدار با همسايگان و دادن هديه در اين عيد به اوج خود مي رسد و کودکان به انواع بازي هاي سالم مي پردازند که از برکت اين عيد سعيد فضايي مملو از عشق و محبت، وفا و صميمت و اخلاص حکمفرما مي شود. در اين عيد با انجام قرباني به پروردگار جهانيان تقرب مي جوييم و يکي از آيات و نشانه هاي الله تعالي را به يتایماد مي آوريم، قصه ابراهيم (ع) و رويايي را که ديده بود و واقعيت تسليم شدن، فرمانبرداري از الله تعالي، خشوع در برابر او و ترجيح دادن عشق و محبت الله را بر کسان ديگر که انس و جن از آن درس مي گيرند، متذکر مي شويم . ما نيز بايد جان و مال و هرچه را که در اختيار داريم براي کسب رضايت باري تعالي فدا کنيم.
از داستان حضرت ابراهيم طاعت از الله تعالي و پدر و مادر را مي آموزيم، ياد مي گيريم که به خواست خداوند يکتا و بي همتا پس از هر سختي گشايشي است و همچنين مي آموزيم که انسان در دنيا در معرض امتحان و ابتلا است، اگر صبر کرد و بر دوستي الله و اطاعت از او ثابت قدم ماند، پروردگار قادر و توانا در دنيا و آخرت به او اجر مي دهد، کما اينکه حضرت ابراهيم پس از آنکه عاطفه پدري را فداي عشق و محبت الله کرد به جمله نيکوکاران که خداوند متعال به آنها بشارت داده است بهشتي را نصيب آنها مي کند که جويبارهايي در زير درختان آن جاريست و هميشه در آن جاويدان خواهند ماند، وارد شد.
عيد قربان عيد رحمت، صدقه، نيکوکاري ، صله رحم و تعاون است. در آن مسلمانان به امتي واحده تبديل مي شوند. با هم متحد هستند و به هم دوستي و عشق مي ورزند. اين معاني دائماً بين کوچک و بزرگ، فقير و ثروتمند، سياه پوست و سفيدپوست و سرخ پوست تجلي مي يابد و تنها فرق آنها در تقواي آنهاست.
عيد قربان عيد نشاط و شادي است که معاني عشق و مهرباني و شادماني در بين اقشار مختلف حاضر در جشن آن موج مي زند. آنها از هر گونه فسق و فجور و سرمستي به دورند، ناياب ترين صفات انساني و زيباترين احساسات نسبت به يکديگر در آن تجلي مي يابد. هنگامي که شادمان مي شويم فراموش نمي کنيم که در دنيا ملت هايي هستند که ناموسشان مورد تجاوز قرار گرفته، اموالشان به سرقت رفته است و در معرض نابودي قرار گرفته اند، فراموش نمي کنيم که برادران ما در فلسطين، عراق، افغانستان و کشورهاي ديگر همه روزه در برابر ديدگان جهانيان بي گناه کشته مي شوند.
هنگامي که مسروريم و در امن و امنيت به سر مي بريم فراموش از ياد نمي بريم که کودکان برادرانمان جلوي چشمان آنها قرباني شده اند، خانه هايشان ويران گشته است و از سرزمين خود آواره شده اند. از ياد نمي بريم که صدها هزار زن و مرد و کودک و سالخورده و بيمار در فلسطين در زندان هاي اسرائيل ظالم اسيرند.
هنگامي که خانواده هاي مسلمان در عيد شادمان مي شود و کودکانشان شادي مي کنند به ياد مي آورند که يتيمان و بيوه زنان و از کارافتادگان و فقرا نيازمند ياري هستند همه اينها در عيدمان را به ياد مي آوريم، از اين رو اسراف نمي کنيم، ستم نمي کنيم، به فسق و فجور دست نمي زنيم، با ذکر و عبادت و دعا برايشان به الله متعال پناه مي بريم و با هر چه در توان داريم به ياريشان مي شتابيم.
آيا کساني که به عيد والن تاين اعتقاد دارند و آن را دنبال مي کنند مي توانند به اين اندازه از عشق و تعالي و عطا و بخشش دست يابند.
اي بهترين امتي که در بين مردم برانگيخته شده ايد
عشق ما از بزرگ ترين، متعالي ترين و پاک ترين عشق هاست، آن عشق عين خوشبختي است. بالاترين درجه آن اين است که هيچ کس از عذاب نجات نمي يابد جز آنکه اين عشق و محبت را داشته باشد. در عين حال که در برابر الله تعالي خشوع و فروتني داريم و از اوامر و نواهي او پيروي مي کنيم و از خشم او بيم داريم در مقابل با توکل، توبه، صبر، تقوا، عدالت و احسان و نيکي به او تقرب مي جوييم و از ظلم، تکبر، اسراف، تجاوز، خيانت، فساد، دوستي با کفر و همسان شدن به آنها مي پرهيزيم. با عمل به دستورات الهي و دوري از نواهي به خداوند متعال نزديک مي شويم با انجام سنت و عبادت به او نزديک مي شويم و محبت او را کسب مي کنيم تا جايي که خداوند عز وجل جبرائيل را صدا مي زند تا او را از اين عشق آگاه سازد و به وي فرمان مي دهد که آنهايي را که در آسمان ها هستند نسبت به اين عشق باخبر کند و به آنها بگويد همانطوري که خدايش را دوست مي دارد او را نيز دوست بدارند.
ما با دوست داشتن بهترين آفريده الله يعني محمد بن عبدالله صلى الله عليه و سلم به پروردگار نزديک مي شويم و اين دوست داشتن تنها با پيروي از او امکانپذير مي شود، خداوند متعال مي فرمايد: [بگو: اگر خدا را دوست مي داريد از من پيروي کنيد تا خدا شما را دوست بدارد و گناهتان را ببخشايد و خداوند آمرزنده مهربان است].(آل عمران:31)
هيچ کس نمي تواند طعم شيرين ايمان را بچشد مگر اينکه دوستي الله و رسول او را بر دوستي غير از آنها ترجيح دهد، کما اينکه در صحيحين انس (رض) از پيامبر اکرم صلى الله عليه و سلم روايت مي کند: سه چيز است که در آن طعم شيرين ايمان را احساس مي کني و در کلام طعم ايمان را نمي يابي مگر اينکه اين سه اصل در آن باشد اول اينکه الله و رسول او براي تو از ديگران دوست داشتني تر باشد ،دوم؛ فرد چيزي را تنها به خاطر الله تعالي دوست داشته باشد و سوم؛ دوست نداشته باشد که پس از آنکه آفريدگار متعال او را از کفر نجات داد به آن بازگردد کما اينکه دوست ندارد در آتش جهنم بيفتد.
ما بايد وطن خود را که مهد توحيد و عقيده است دوست داشته باشيم و همه چيز خود را در راه امنيت و استقلال و عزت آن فدا کنيم، با کمک دولتمردان در برابر تمامي کساني که سعي در از هم پاشيدگي اين سرزمين و نشر فتنه در آن دارند بايستيم؛ زيرا آن محل نزول وحي و سرچشمه نوري است که در گذشته و حال تمام دنيا را روشنايي بخشيده و مقدس ترين مکان ها در آن قرار گرفته است که هر مسلماني براي تکميل يکي از ارکان اسلام به سوي آن بار سفر مي بندد و به اذن و خواسته الهي در حالي که عبادتش مورد پذيرش قرار گرفته و گناهانش بخشوده شده است به سرزمين و ديار خود باز مي گردد.
ما به خانواده، پدر و مادر، همسران و فرزندانمان و ديگران که دوست داشتن آنها مباح است عشق مي ورزيم، اما اين عشق و محبت ما نبايد از عشق و محبتي که به الله و رسولش داريم بيشتر باشد و اين گفته پروردگار متعال را فراموش نمي کنيم که فرمود:"اي مؤمنان اموال و اولادتان شما را از ذکر الله باز ندارد".
دوست داشتن ما بايد براي الله تعالي باشد، دوستي در راه الله و کينه به خاطر وجود مبارک او از نشانه هاي اصلي ايمان است، اگر کسي را دوست داشته باشيم اين دوست داشتن بايد به خاطر الله باشد و اگر نسبت به کسي نفرت پيدا کرديم اين دوست داشتن و نفرت بايد براي الله تعالي باشد. ما به خاطر الله بخشش مي کنيم و به خاطر الله از اين کار دست مي کشيم.
از پيامبر اکرم صلى الله عليه و سلم روايت شده است که فرمود:" مردي براي ديدار دوست خود به روستايي رفت و الله تعالي فرشته اي را به دنبال وي گسيل داشت هنگامي که فرشته به مرد رسيد از او پرسيد کجا مي روي؟ گفت من در اين روستا دوستي دارم. فرشته پرسيد: آيا امانتي در نزد او داري و مي خواهي آن را باز پس گيري؟ مرد جواب داد: من او را به خاطر عز وجل دوست دارم، سپس فرشته گفت: الله تعالي مرا به نزد تو فرستاده است تا به تو خبر دهم که همانطوري که تو آن را دوست داري دوستت دارد.
ما به خاطر الله کسي را دوست مي داريم؛ زيرا مي دانيم کساني که يکديگر را به خاطر الله دوست داشته باشند در روز قيامت، روزي که هيچ پناهي جز پناه پروردگار متعال وجود ندارد و شهدا و پيامبران دور تا دور آن حلقه زده اند،در پناه الله تعالي خواهند بود.
پدران بزرگوار!
جگر گوشه هايتان چه دختر و چه پسر امانتي هستند که در روز قيامت به خاطر آنها مورد بازخواست قرار خواهيد گرفت؛ از اين رو در تربيت آنها سهل انگاري نکنيد، به آنها تذکر دهيد، آن ها را از همراهي با دوستان ناباب برحذر داريد که رسول صلى الله عليه و سلم فرموده است:"شخص با دوستش شناخته مي شود".
اي کسي که سرپرستي فرزندانت را برعهده داري، الله تعالي تو را به خاطر کم کاري در حق زير دست هشدار مي دهد. پيامبر اسلام صلى الله عليه و سلم مي فرمايد:"هر کس که الله تعالي سرپرستي شخصي را به او واگذار کرده باشد و او در حقش سهل انگاري کرد الله بهشت را بر وي حرام مي کند".
خطاب به جوانان اسلام
شمار زيادي از دختران و پسران جوان اين روز را جشن نمي گيرند، اما جشن هاي را که به همين مناسبت در رسانه ها پخش مي شود دنبال مي کنند. بيم آن مي رود که اين پيگيري ها به رغبت و دلبستگي به اين گونه جشن ها بيانجامد که ثمره آن انحرافات اخلاقي است که نتيجه خوشايندي را در پي ندارد به ويژه که مي دانيم دشمنان الله تعالي به نقش زياد رسانه هاي خبري در تغيير ارزش ها و اصول و تهاجم فکري آگاه هستند و سموم خود را از طريق آن منتشر مي کنند.
برادر و خواهر مسلمانم بدان !
هر نوع عشق و محبتي که هدف از آن معصيت الله تعالي باشد در روز قيامت به دشمني مبدل مي گردد که خداوند متعال در آيه 67 سوره زخرف مي فرمايد:"دوستي ها در آن روز به دشمني تبديل مي شود مگر دوستي پرهيزکاران".
هر دختر و پسر جواني که روز عشاق را جشن مي گيرد به طور حتم به آن اعتقاد دارد و در آن به انواع گناهان از جمله شرابخواري، شنيدن صداي شيطان دست مي زند و نمازهايش را قضا مي دهد. او با اين کار قلبش را مي ميراند و شهوتش به هم و غم او تبديل مي شود.
دوستي، دشمني، بخشش و عدم بخشش او به خاطر هوي و هوس است، او هواي نفساني خود را بر دوستي و خشنودي الله تعالي ترجيح داده است.
بيمناک تر اينکه او در حالي از هواي نفساني خود پيروي مي کند که نمي داند از راه ايمان منحرف شده است، کما اينکه پيامبر اکرم صلى الله عليه و سلم فرمود:"شهوات در شکم ها و فرج ها و گمراهي هواي نفس از ترسناک ترين چيزهايي است که شما بايد از آن بيم داشته باشيد".
فضيل بن عياض مي گويد:" از کسي که هوي و هوس بر او چيره شد و از شهوات پيروي کرد اسباب توفيق الهي قطع مي شود".
اينها تذکراتي بود تا ما از راه کساني که خداوند بر آنها خشم گرفته است و نيز راه گمراهان دوري گزينيم و از راه ذلت و خواري، حسرت و پشيماني بپرهيزيم. الله تعالي در سوره فرقان مي فرمايد:"در آن روز ستمکار هر دو دست خود را از شدت حسرت به دندان مي گيرد و مي گويد: اي کاش با رسول خدا راه را برمي گزيدم، اي کاش من فلاني را به دوستي نمي گرفتم. بعد از آنکه قرآن به دستم رسيده بود مرا گمراه کرد؛ شيطان انسان را به رسوايي مي کشد و خوار مي کند."(فرقان :27ـ 29)
بار پروردگارا! دوستي تو را خواستاريم و آن اعمالي را دوست داريم که ما را به عشق و محبت تو نزديک مي کند. الها! آنچه به من ارزاني داشته و براي من خوشايند است آن را مايه قدرتي براي دوست داشتن چيزي که تو آن را مي پسندي قرار بده. خداوندا! دوستي خود، فرشتگان، پيامبران، فرستادگان و بندگان صالح خود را نصيب من گردان و مرا از جمله کساني قرار بده که تو را، فرشتگانت را، پيامبران و فرستادگانت را و بندگان صالحت را دوست دارد. آفريدگارا! قلب مرا با دوستي خود زنده گردان و مرا طوري قرار بده که دوست داري؛ بار الها! مرا به گونه اي تغيير ده که همه قلب من از محبت تو پر شود و همه تلاشم جلب رضايت تو باشد، پروردگارا همه دوستي و محبت مرا براي خودت قرار بده و تمام تلاشم را براي کسب رضايتت مبذول دار.
و صلي الله علي نبينا و حبينا و رسولنا و قرة اعيننا محمد و علي آله و صحبه اجمعين.
نويسنده: محمد بن عبد العزيز حارثي
مترجم: ام طه ناوي
مصدر: سايت نوار اسلام
IslamTape.Com
بازگشت به ابتدای
صفحه
بازگشت به نتایج قبل
چاپ
این مقاله
ارسال مقاله به دوستان
