|   |  | 
      
      
        
         
        | قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».
 |  
        
         
        |  |  
        
 
         
        | 
			 
			 
		ادبیات>شرح واژه>اذن 
 شماره مقاله :  8821              تعداد مشاهده :   331              تاریخ افزودن مقاله  : 17/12/1389
 |  
        | اذن . [ اُ ذُ ] (ع اِ) گوش - اُذُن بَسْطاء ؛ گوش کلان و پهن .
 - اذن خرباء ؛ گوشی شکافته . (مهذب الاسماء).
 - اذن خرقاء ؛ گوشی سوراخ کرده . (مهذب الاسماء).
 - اذن واعیه ؛ گوش شنوا.
 || گوشی که نیکی شنود. || قبضه ٔ شمشیر و کمان . دسته و گوشه ٔ هرچیز که بدان در دست گیرند. || جاء ناشراً اُذُنیه ؛ آمد طامع و امیدوار. || لبس اُذُن ؛ تغافل . اعراض . روی گردانیدن . ج ، آذان . || (ص ) مرد سخن شنو. خوش باور. آنکه گفتار همه درست و راست گیرد و عمل کند. شنوا. آنکه سخن هر کس شنود. خوش شنوا. خوش شنوائی که هرچه بگویند بشنود. قوله تعالی : و یقولون هو اذن (قرآن 61/9)؛ ای یقبل کل مایقال له کالأذن السامعة. (مهذب الاسماء). و به این معنی واحد و جمع یکسانست . (منتهی الارب ).
 
 
 |  
        |  بازگشت به ابتدای 
		صفحه  بازگشت به نتایج قبل  چاپ 
		این مقاله  ارسال مقاله به دوستان |  
        
         
        | 
                   |  
        
         
        | 
				
		 |  |  |  |