قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».

گریه نمودن فاطمه (رضى ‏اللَّه عنها) بر تغییر رنگ  پیامبر صلی الله علیه و سلم در راه جهاد به خاطر اسلام

طَبَرَانى و ابونُعَیم در الحِلْیه و حاكم از ابوثَعْلَبَه خُشَنِى روایت نموده‏اند كه گفت: پیامبر صلی الله علیه و سلم از غزوه‏اى بازمیگشت، داخل مسجد شده در آن دو ركعت نماز به جاى آورد، - و او این را مى‏پسندید كه چون از سفر برگردد داخل مسجد گردیده در آن دو ركعت نماز به جاى آورد، و سپس احوال فاطمه رضى ‏اللَّه عنها را جویا شده، بعد راهى احوال پرسى همسران خود شود - یك مرتبه وى از سفر خود برمى‏گشت، نزد حضرت فاطمه رضى ‏اللَّه عنها آمد، وقبل از این كه به خانه‏هاى همسران خود سرى بزند از وى شروع نمود، حضرت فاطمه از وى در آستانه خانه استقبال نموده، و شروع به بوسیدن روى مبارك - و در لفظى آمده دهنش - و چشم هایش نمود، و درین حالت گریه مى‏نمود، پیامبر صلی الله علیه و سلم به او گفت: «چه چیز تو را به گریه وا داشته است؟» گفت: اى پیامبر خدا صلی الله علیه و سلم تو را مى‏بینم كه رنگت دگرگون شده، و لباس هایت كهنه و فرسوده گردیده است. پیامبر خدا صلی الله علیه و سلم به وى گفت: «اى فاطمه گریه مكن، چون خداوند (جل جلاله) پدرت را به چنان كارى مبعوث نموده است كه در روى زمین خانه‏اى از گل، پشم و موى[1] باقى نخواهد ماند مگر این كه خداوند (جل جلاله) به واسطه اسلام در آن یا عزّت را وارد مى‏كند و یا ذلّت را، حتّى (این دین) به جایى خواهد رسید كه شب به آنجا مى ‏رسد».[2] این چنین در كنز العمال (77/1) آمده است. و هیثمى (262/8) مى‏گوید: این را طبرانى روایت نموده و در آن یزید بن سِنَان ابوفَرْوَه آمده كه وى با ضعف زیادى مقارب الحدیث مى ‏باشد. و حاكم (155/3) گفته: این حدیث از اسناد صحیح بر خوردار است، ولى بخارى و مسلم آن را روایت ننموده ‏اند. ذهبى این قول وى را تردید نموده مى ‏گوید: یزید بن سنان، همان رُهاوِى اى است، كه وى را احمد و غیر وى ضعیف دانسته ‏اند، و عُقْبَه (شیخ وى) شناخته نشده و غیر معروف است. عقبه در اللسان ذكر شده، و مولّف اللسان گفته: بخارى مى ‏گوید: در صحت وى نظر است، ولى ابن حبان وى را از جمله ثقه ‏ها ذكر كرده است.

زیرنویس:
[1] در حديث بيت مَدَر وَالاوَبَر استعمال شده، بيت مدر: خانه ايست كه از خاك و خشت ساخته شده باشد، و اين لفظ بر شهرها و قريه‏ها نيز اطلاق مى‏گردد، چون بنيان آنها غالباً از خاك و خشت مى‏باشد، و اهل المدر، عبارت است از اهل شهرها. امّا اهل الوبر، عبارت است از باديه نشينان و كوچى‏ها، به اين صورت اين كلمات حديث شامل اهل شهرها و قريه‏ها و اطراف به صورت مجموعى مى‏گردد.
[2] صحیح لغیره. حاکم (1/489)، (3.155)، در سند آن یزید بن سنان است که ضعیف است اما حدیث مقداد بن الاسود نزد امام احمد (6/4) شاهد آن است. همچنین طبرانی (601) ، حاکم (4/430) ، و بیهقی (9/181) ، و ابن منده (1084) و اسناد آن صحیح است.


از کتاب: حیات صحابه، مؤلّف علّامه شیخ محمّد یوسف كاندهلوى، مترجم: مجیب الرّحمن (رحیمى)، جلد اول، به همراه تحقیق احادیث کتاب توسط:محمد احمد عیسی (به همراه حکم بر احادیث بر اساس تخریجات علامه آلبانی)
 
مصدر:
دائرة المعارف شبکه اسلامی
IslamWebPedia.Com