دائرة المعارف شبکه اسلامی

Untitled Document

2024 Nov 21

----

19/05/1446

----

1 آذر 1403

تبلیغات

در صحیحین از حدیث عبدالله بن مسعود رضی الله عنه چنین آمده است. «قلت: يا رسول الله، أي الذنب أعظم؟ قال: أن تجعل لله نداً وهو خلقك».
«گفتم ای پیامبر خدا، چه گناهی بزرگترین گناه است؟ فرمودند: اینکه برای خداوند شریک قرار دهی در حالی که او تو را آفریده است».
متفق علیه، صحیح بخاری (7082) و صحیح مسلم (86).

معرفی سایت

نوار اسلام
اسلام- پرسش و پاسخ
«مهتدين» (هدايت يافتگان)
اخبار جهان اسلام
تاریخ اسلام
کتابخانه آنلاین عقیده
سایت اسلام تکس - پاسخ به شبهات دینی
خانواده خوشبخت
شبکه جهانی نور
سایت خبری تحلیلی اهل سنت
بیداری اسلامی
صدای اسلام

قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».


چ	ج	ث	ت	پ	ب	ا	آ
س	ژ	ز	ر	ذ	د	خ	ح
ف	غ	ع	ظ	ط	ض	ص	ش
ه	و	ن	م	ل	گ	ک	ق
							ی

فقه>مسائل فقهی>نماز > شرایطی که در آن می توان نماز را قطع کرد

شماره مقاله : 8990 تعداد مشاهده : 374 تاریخ افزودن مقاله : 28/12/1389

چنانچه كسى در نماز باشد و حادثه خطرناكى رخ دهد براى او جائز هست كه نمازش را قطع كند ولى اگر مسئله چندان مهمى نباشد جائز نيست كه نمازش را قطع كند. اهل علم گفته اند كه قطع كردن نماز براى نجات دادن كسى از هلاك شدن واجب هست، و معنايش اينست كه مثلا اگر در حين نماز مارى را ديدى كه نزديك كسى ميشود كه حواسش نيست، بر او واجب ميشود كه نمازش را قطع كند و آن شخص را با خبر سازد تا مار او را نگزد و سبب هلاکش نشود، و يا اينكه اگر هنگام نماز خواندن شخص كورى را ببيند كه نزديك است توى چاه بيافتد، بر نمازگزار واجب هست كه نمازش را قطع كند و او را با خبر سازد، و همچنين اگر نزديك هست آتش سوزى رخ دهد و يا هر خطر جدى ديگر، در همه اين موارد واجب هست كه نماز را قطع كند ولى اگر مسئله ساده اى بود نبايد نمازش را قطع كند.

وصلی الله وسلم علی محمد و علی آله و اتباعه الی یوم الدین
سایت جامع فتاوای اهل سنت و جماعت
IslamPP.Com

بازگشت به ابتدای صفحه

بازگشت به نتایج قبل

چاپ این مقاله

ارسال مقاله به دوستان

حسن بن علی رضی الله عنه هرگاه وضو می‌گرفت، رنگ چهره‌اش، دگرگون می‌شد؛ و چون علتش را از او جویا شدند، فرمود: «سزاوار است رنگ چهره‌ی کسی که می‌خواهد در آستان خداوند صاحب عرش، به عبادت بایستد، تغییر نماید». وفيات الأعيان (2/69)