قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».

 غلو و زياده روي در دين

سايت جامع فتاوي اهل سنت و جماعت

غلو به معني زياده روي در مدح يا ذم چيزي كه مستحق آن نيست، مي باشد. و درشرع منظور تجاوز از حدودي است كه شريعت براي بندگانش در عقيده يا عبادت قرار داده است.
حكم آن: غلو کردن حرام است. نصوص بر نهي و برحذر بودن از آن آمده است و بيان مي دارد كه سرانجام بد براي اهل آن در حال و آينده مي باشد. الله تعالي مي فرمايد:{يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لَا تَغْلُوا فِي دِينِكُمْ وَلَا تَقُولُوا عَلَي اللَّهِ إِلَّا الْحَقَّ} ‏ ( نساء 171‏)«اي اهل كتاب در دينتان غلو نكنيد و بر خداوند جز حق نگوييد».
و مي فرمايد:{قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لَا تَغْلُوا فِي دِينِكُمْ غَيْرَ الْحَقِّ وَلَا تَتَّبِعُوا أَهْوَاءَ قَوْمٍ قَدْ ضَلُّوا مِنْ قَبْلُ وَأَضَلُّوا كَثِيرًا وَضَلُّوا عَنْ سَوَاءِ السَّبِيلِ}(مائده 77‏) «بگو اي اهل كتاب در دينتان به ناحق غلو و زياده روي نكنيد و به دنبال هوا و آرزوي دسته اي كه پيش از اين گمراه شدند و بسياري را گمراه كردند و از راه راست منحرف شدند نرويد.»
از ابن عباس رضی الله عنهما روايت است كه رسول الله صلی الله عليه وسلم فرمودند: «إِيَّاكُمْ وَالْغُلُوَّ فِي الدِّينِ فَإِنَّمَا أَهْلَكَ مَنْ كَانَ قَبْلَكُمْ الْغُلُوُّ فِي الدِّينِ»«از زياده روي و تجاوز از حد پرهيز نماييد زيرا كساني كه قبل از شما بودند به وسيله زياده روي در دين نابود شدند». مسند (1 / 347) ، و مستدرك (1 / 638) .
از ابن مسعود رضی الله عنه روايت است كه رسول الله صلی الله عليه وسلم فرمودند:«هَلَكَ الْمُتَنَطِّعُونَ قَالَهَا ثَلَاثًا» «سه بار فرمودند: متجاوزين از حد نابود شوند». مسلم (2670)
از عمر بن خطاب رضی الله عنه روايت است كه رسول الله صلی الله عليه وسلم فرمودند:«لَا تُطْرُونِي كَمَا أَطْرَتْ النَّصَارَى ابْنَ مَرْيَمَ فَإِنَّمَا أَنَاعَبْدُ اللَّهِ وَرَسُولُهُ»«در حق من آنگونه كه نصاري در حق عيسي بن مريم افراط كردند، افراط ننماييد. جز اين نيست كه من بنده و رسول خداوند هستم». بخاري (3445).
مراد از اين حديث اين است كه در مدح من همانگونه كه نصاري در مدح عيسي كه او را تا حد ربوبيت و الوهيت بالا بردند زياده روي نكنيد و من تنها بنده خدا هستم پس مرا به آنچه پروردگارم مرا به آن وصف نموده، توصيف كنيد و بگوييد: بنده و رسول خدا.
پس گمراه از مخالفت امر او و مرتكب شدن در آنچه از آن نهي نموده پرهيز نمي كند و آن را با بزرگترين نقض كننده، نقض مي‌نمايند كه آن غلو كردن در تمجيد و تمديح اوست و براي او آنچه را كه نصاري در حق عيسي يا نزديك به آن ادعا كردند، ادعا نمودند. از او درخواست بخشش گناهان و گشايش در سختي، شفاي مريضي ها و چيزهاي ديگر كه تنها مختص به الله تعالي است و شريكي براي او نيست نمودند و همه اينها به خاطر غلو و زياده روي در دين است.
متاسفانه بعضی از فرقه های منحرف منتسب به اسلام نیز مدام در حال افراط و زیاده روی در حق اولیاء الله هستند تا جایی که این غلو کردن آنها به جایی می رسد که دچار شرک می شوند.
در حالیکه اهل سنت و جماعت نه افراط می کند و نه تفریط؛ بعبارتی نه در حق کسی که شایسته ی مدح است جفا می کند، و نه در حق کسی که شایسته است غلو و زیاده روی می کند، نه تفریط و تنقیص شخصیت و جایگاه مومنان را جایز می دانند و نه افراط و زیاده روی در مورد جایگاه آنها را روا می داند، و این همان منهج وسط و اعتدال است که هر مسلمانی باید آنگونه باشد.
اهل سنت و جماعت در حق اصحاب رضی الله عنهم افراط نمی کند، و به آنها صفات خدایی نمی دهند و بلکه آنها را در جایگاه واقیشان قرار می دهد، و بر خلاف اهل بدعت، نسبت به اهل بیت رضی الله عنهم غلو و زیاده روی نمی کنند بلکه آنها را در مکانی که شایسته ی آنهاست قرار می دهند و دوست داشتن اهل بیت را مانند دوستی صحابه واجب می دانند.