دائرة المعارف شبکه اسلامی

Untitled Document

2025 Jul 31

----

05/02/1447

----

9 مرداد 1404

تبلیغات

پيامبر صلى الله عليه و سلم فرمودند: "مطل الغني ظلم" (متفق عليه)، يعنى: «ظلم است كه توانگر اداي قرض را به تأخير بياندازد».

معرفی سایت

نوار اسلام
اسلام- پرسش و پاسخ
«مهتدين» (هدايت يافتگان)
اخبار جهان اسلام
تاریخ اسلام
کتابخانه آنلاین عقیده
سایت اسلام تکس - پاسخ به شبهات دینی
خانواده خوشبخت
شبکه جهانی نور
سایت خبری تحلیلی اهل سنت
بیداری اسلامی
صدای اسلام

قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».


چ	ج	ث	ت	پ	ب	ا	آ
س	ژ	ز	ر	ذ	د	خ	ح
ف	غ	ع	ظ	ط	ض	ص	ش
ه	و	ن	م	ل	گ	ک	ق
							ی

تاریخ اسلام>اشخاص>علی بن ابی طالب رضی الله عنه > علي در حجة الوداع

شماره مقاله : 1767 تعداد مشاهده : 485 تاریخ افزودن مقاله : 16/3/1389

علي در حجة الوداع
در حج وداع، علی خود را به رسول الله صلی الله علیه و سلم رساند، وقتی که پیامبر صلی الله علیه و سلم شصت و سه شتر را با دستان مباركش قرباني كرده بود و اين عدد، شماره‌ي سالهای عمر مبارك ايشان بود، سپس دست نگه داشت و به علي دستور داد بقیه‌ی شترها را كه سی و هفت رأس بودند قرباني كند، در مجموع صد شتر بود، علي برخي از مناسكش را كه با رسول الله صلی الله علیه و سلم انجام داده‌ است، براي ما بازگو مي‌كند و مي‌گويد: پيامبر صلی الله علیه و سلم در حالي كه ‌اسامه بن زيد را درپشت سر خود بر روی شترش جای داده بود، در سر زمین عرفه‌ ايستاد و فرمود: «هذا الموقف و كل عرفه موقف»: (موقف همين جا است و تمام عرفه موقف است) و به ‌آرامی‌اندكي به جلو رفت، مردم به سمت راست و چپ مي‌رفتند و رسول الله ‏ صلی الله علیه و سلم نگاه می‌كرد و مي‌گفت: «السّكينه، السكينه، ايّها الناس»: (اي مردم! آرامش تان را حفظ كنيد، آرام گيريد) تا اينكه به «وادي محسر» آمد و شتر را خواباند و با تواضع و فروتني نشست تا اين كه به مسير حركت اوّل بازگشت، تا محل رمی‌جمرات (پرتاب سنگ ریزه به نمادها) رفت و سنگ ریزه‌ها را پرتاب کرد و سپس به قربانگاه ‌آمد و گفت: «هذا المنحر و كل مني منحر»: (اين قربانگاه ‌است و تمام سرزمین مِنی قربانگاه ‌است). سپس زن جواني از قبيله‌ي خثعم آمد و گفت: پدرم پير و از پا افتاده‌ است و حج هم بر او فرض شده ‌است و نمي‌تواند فريضه‌ي حج را اداء كند، آيا مي‌توانم به جايش حج كنم؟ پيامبر صلی الله علیه و سلم فرمود: «آري» اين در حالي بود كه فضل بن عباس كه پشت سر ايشان بر شتر سوار بود به ‌آن زن نگاه مي‌كرد، رسول الله صلی الله علیه و سلم چهره‌ي فضل را به ‌این طرف و آن طرف بر مي‌گرداند؛ سپس مردي ديگر آمد و گفت: من بعد از رمی‌جمره ‌از عرفات برگشتم، لباسم را پوشيدم و مويم را نتراشيدم، فرمود: «ايرادي ندارد، بتراش!» سپس مردي ديگر آمد و گفت: من بعد از رمی‌جمره، مويم را تراشيدم و لباسهایم را پوشيدم و قرباني نكردم، فرمود: «ايرادي ندارد، قرباني كن». سپس رسول الله صلی الله علیه و سلم از عرفات بازگشت و دستور داد یک سطل از آب زمزم آوردند، از آن نوشيد و وضوء گرفت و سپس گفت: «انزعوا‌يا بنى عبد المطلب، فلولا أن تُغْلَبوا عليها لَنَزَعْتُ ([1])»: (اي فرزندان عبدالمطلب، آب بكشيد، اگر بيم آن نداشتم كه – از شدّت تهاجم مردم – مغلوب مي‌شويد، من هم آب مي‌كشيدم). عباس پرسيد: اي رسول خدا ديدم چهره‌ي برادرزاده‌ات را بر مي‌گرداني، چرا؟ فرمود: «پسر و دختر جواني ديدم كه به ‌يكديگر نگاه مي‌كنند، بيم آن مي‌رفت كه شيطان آنها را بفريبد».([2])

آن روزها تمام پيامهاي رسول الله صلی الله علیه و سلم را علي به مردم اعلام مي‌كرد، عمرو بن سليم از مادرش روايت می‌کند كه در مِني بوديم، علي مي‌گفت: رسول الله صلی الله علیه و سلم مي‌فرمايد: «إنّ هذه ‌ايّام أكل و شرب، فلا‌يصومها أحد»: (اين روزها، روزهاي خوردن و نوشيدن است، كسي اين روزها روزه نگيرد). مردم به پيروي از علي همه با صداي بلند اين خبر را اعلان مي‌كردند([3]).

[1] - المرتضی ندوی, ص57، و در روایت بخاری آمده‌است که که پیامبر هفت شتر را با دست خود ایستاده قربانی کرد, ش1712,و علی تقسیم گوشت آنها را تکفّل کرد, ش1718.

[2] - مسند احمد 2/9 الوسوعه‌الحديثيه، ش/564 إسناد آن حسن است.

[3] - الموسوعة الحدیثیة، ش/567 إسناد آن صحيح است.

به نقل از: سيره أميرالمؤمنين علي بن أبي طالب رضي الله عنه و شخصيت و عصر او، تألیف: دكترعلي محمد محمد صلابی

بازگشت به ابتدای صفحه

بازگشت به نتایج قبل

چاپ این مقاله

ارسال مقاله به دوستان

امام ابوحنیفه نعمان ‌بن ثابت رحمه الله فرموده است: «لایحلّ لأحدٍ أن یأخذ بقولنا مالم یعلم من أین أخذناه» (برای احدی جایز نخواهد بود که سخن ما را بدون اینکه بداند ما آن را کجا گرفته‌ایم، بپذیرد). ابن عبدالبر در «الانتقاء فی فضائل الثلاثه الفقهاء» (145)، ابن قیم در «اعلام الموقعین» (2/309) و ابن عابدین در «حاشیه» «البحر الرائق» (6/293) و شعرانی در «المیزان» (1/55)