دائرة المعارف شبکه اسلامی

Untitled Document

2025 Nov 06

----

15/05/1447

----

15 آبان 1404

تبلیغات

پيامبرصَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فرموده است: [لا ضَرَرَ وَ لا ضِرَارَ]
[ضرر زدن به خود و ديگران جايز نيست.]
مسند احمد (1/313)، ابن ماجه (2341)، با لفظ [لا ضرر و لا إِضرار.]

معرفی سایت

نوار اسلام
اسلام- پرسش و پاسخ
«مهتدين» (هدايت يافتگان)
اخبار جهان اسلام
تاریخ اسلام
کتابخانه آنلاین عقیده
سایت اسلام تکس - پاسخ به شبهات دینی
خانواده خوشبخت
شبکه جهانی نور
سایت خبری تحلیلی اهل سنت
بیداری اسلامی
صدای اسلام

قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».


چ	ج	ث	ت	پ	ب	ا	آ
س	ژ	ز	ر	ذ	د	خ	ح
ف	غ	ع	ظ	ط	ض	ص	ش
ه	و	ن	م	ل	گ	ک	ق
							ی

فقه>مسائل فقهی>روزه > حکم روزه شخص بی نماز

شماره مقاله : 2546 تعداد مشاهده : 475 تاریخ افزودن مقاله : 20/5/1389

در مورد كسى كه نماز را نميخوانده ولى روزه را ميگرفته است علماء اختلاف نظر دارند، بشرح زير:

1- بعضى از علماء تارك نماز را كافر ميدانند، لذا از نظر اين علماء كسانى كه نماز نميخوانند ولى روزه و حج و ساير عبادات را انجام داده اند همه اش باطل است، زيرا تارك نماز از نظر ايشان كافر است، و از كافر هيچ عبادتى قابل قبول نيست، لذا از نظر ايشان روزه اشخاص بى نماز قابل قبول نيست زيرا كافر هستند و بايد ابتدا مسلمان شوند، و پس از مسلمان شدن همه گناهانشان آمرزيده خواهد شد و نيازى به قضاء عبادات ما قبل نيست.

2- بعضى ديگر از علماء نظرشان بر اينست كه تارك نماز اگر از روى سستى و تنبلى باشد و از روى جحود و عناد نباشد كافر نيست بلكه فاسق و مرتكب گناه كبيره بشمار ميرود و ساير عباداتش مانند روزه، حج، صدقه، و غيره قابل قبول ميباشد، لذا از نظر اين علماء روزه اين اشخاص قابل قبول است.بنابراين از نظر هر دوى اين دو گروه نيازى به قضاء روزه هايش نيست.

وصلی الله وسلم علی محمد و علی آله و اتباعه الی یوم الدین
سایت جامع فتاوای اهل سنت و جماعت
IslamPP.Com

بازگشت به ابتدای صفحه

بازگشت به نتایج قبل

چاپ این مقاله

ارسال مقاله به دوستان

ومر عمر بن الخطاب رضي الله عنه على قوم يسيئون الرمي، فقرعهم، فقالوا: إنا قوم " متعلمين " ، فأعرض مغضباً، وقال: والله لخطؤكم في لسانكم، أشد علي من خطئكم في رميكم. [عمر بن خطّاب رضي الله عنه بر جماعتى گذشت كه تير مى انداختند و خطا مى كردند. عمر آنان را سرزنش كرد. گفتند: انّا قوم متعلمين به جاى انّا قوم متعلمون، عمر به خشم روى گردانيد و گفت: خطاى شما در زبان بدتر از خطاى شما در تير انداختن است.] (ترجمه معجم الادباء ياقوت حموى، مترجم عبد المحمد آيتى)