قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».

بطلان ادعای رافضی در مورد دلالت آیه {یوْمَ لا یخْزِی اللَّهُ النَّبِی وَالَّذِینَ آمَنُوا مَعَهُ} بر امامت علی  رضی الله عنه
 
ابن مطهر الحلى رافضی می گوید: «برهان سی و دوم: فرموده حق تعالی است:{ یوْمَ لا یخْزِی اللَّهُ النَّبِی وَالَّذِینَ آمَنُوا مَعَهُ (٨) } (التحریم: 8). «(این كار) در روزی خواهد بود كه خداوند پیامبر و كسانی را كه با او ایمان آوردند خوار نمی‌كند».
ابونعیم در روایتی مرفوع از ابن عباس گفته است: اولین کسی که از لباس‌ها و زینت‌آلات بهشتی می‌پوشد ابراهیم ؛ است به خاطر دوستی‌اش با خداوند، محمد صلی الله علیه و آله وسلم هم به خاطر اینکه برگزیده خداوند است. سپس علی در بین این دو به بهشت می‌رود. ابن عباس سپس خواند: {  یوْمَ لا یخْزِی اللَّهُ النَّبِی وَالَّذِینَ آمَنُوا مَعَهُ }  و گفت: مراد علی و یارانش است، و این نشان می‌دهد که او بهتر از دیگران است، پس او امام بر حق است.
 
جواب این گفته‌ها بر چند وجه است:
یکی: صحت این روایت باید اثبات شود به خصوص در چنین موردی که هیچ اصل و اساسی ندارد.
دوم: این حدیث به اتفاق حدیث‌شناسان دروغین و جعلی است.
سوم: این ادعا به طور قطع باطل است؛ چون اقتضایش آن است که علی برتر از ابراهیم و محمد باشد چون او در وسط قرار گرفته و آن دو در دو طرفش قرار گرفته‌اند. در حالی که بهترین خلایق ابراهیم ؛ و محمد صلی الله علیه و آله وسلم هستند. به طوری که هر کس علی را بر این دو برتری دهد از یهود و نصاری کافرتر است.
چهارم: در صحیحین از پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم حدیث ثابتی آمده که ایشان فرمودند: «نخستین کسی که روز قیامت به آن لباس می‌پوشانند ابراهیم است»[1].
ولی در آن ذکری از محمد صلی الله علیه و آله وسلم و علی رضی الله عنه  نیامده است.
البته مقدم داشتن ابراهیم برای لباس پوشاندن مطلقاً به معنای برتری او بر محمد نیست.
پنجم: فرموده حق تعالی:{ یوْمَ لا یخْزِی اللَّهُ النَّبِی وَالَّذِینَ آمَنُوا مَعَهُ نُورُهُمْ یسْعَى بَینَ ایدِیهِمْ وَبِایمَانِهِمْ یقُولُونَ رَبَّنَا أَتْمِمْ لَنَا نُورَنَا وَاغْفِرْ لَنَا إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَیءٍ قَدِیرٌ (٨) }(التحریم: 8). «(این كار) در روزی خواهد بود كه خداوند پیامبر و كسانی را كه با او ایمان آوردند خوار نمی‌كند، این در حالی است كه نور حقیقی آنها از پیشاپیش و از سوی راستتان در حركت است، و می‌گویند: پروردگارا! نور ما را كامل كن، و ما را ببخش كه تو بر هر چیز توانایی».
و این فرموده حق تعالى:{ یوْمَ تَرَى الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ یسْعَى نُورُهُمْ بَینَ ایدِیهِمْ وَبِایمَانِهِمْ بُشْرَاكُمُ الْیوْمَ جَنَّاتٌ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الأنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا ذَلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ (١٢) }(الحدید: 12). «(این پاداش بزرگ) در روزى است كه مردان و زنان باایمان را مى‏نگرى كه نورشان پیش‏رو و در سمت راستشان و به اندازه اعمال خود بر پل صراط حركت مى‏كند (و به آنها مى‏گویند:) بشارت باد بر شما امروز به باغهایى از بهشت كه نهرها زیر (درختان) آن جارى است; جاودانه در آن خواهید ماند! و این همان رستگارى بزرگ است!».
و آیاتی از این قبیل كه نصی عام درباره مومنانی است که با پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم هم مسلک‌اند، هم سیاق عبارات بر عمومیت آن دلالت دارد، و هم احادیث و روایات مرتبط با آن.


([1]) نگا: بخاری (4/139،168) و جاهایی دیگر، و مسلم (4/2194-2195).


به نقل از:
مختصر منهاج السنة، تالیف: شیخ الإسلام ابو العباس احمد بن تیمیه، اختصار : الشیخ عبدالله بن محمد الغنیمان (استاد تحصیلات عالی دانشگاه اسلامی مدینه منوره)، و مدرس در مسجد نبوی شریف، ترجمه: إسحاق دبیرى
 
مصدر:
سایت دائرة المعارف شبکه اسلامی
IslamWebPedia.Com