دائرة المعارف شبکه اسلامی

Untitled Document

2025 Oct 31

----

09/05/1447

----

9 آبان 1404

تبلیغات

در صحیحین از حدیث عبدالله بن مسعود رضی الله عنه چنین آمده است. «قلت: يا رسول الله، أي الذنب أعظم؟ قال: أن تجعل لله نداً وهو خلقك».
«گفتم ای پیامبر خدا، چه گناهی بزرگترین گناه است؟ فرمودند: اینکه برای خداوند شریک قرار دهی در حالی که او تو را آفریده است».
متفق علیه، صحیح بخاری (7082) و صحیح مسلم (86).

معرفی سایت

نوار اسلام
اسلام- پرسش و پاسخ
«مهتدين» (هدايت يافتگان)
اخبار جهان اسلام
تاریخ اسلام
کتابخانه آنلاین عقیده
سایت اسلام تکس - پاسخ به شبهات دینی
خانواده خوشبخت
شبکه جهانی نور
سایت خبری تحلیلی اهل سنت
بیداری اسلامی
صدای اسلام

قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».


چ	ج	ث	ت	پ	ب	ا	آ
س	ژ	ز	ر	ذ	د	خ	ح
ف	غ	ع	ظ	ط	ض	ص	ش
ه	و	ن	م	ل	گ	ک	ق
							ی

فقه>مفاهیم و اصطلاحات فقهی>تخته نرد

شماره مقاله : 671 تعداد مشاهده : 893 تاریخ افزودن مقاله : 20/6/1388

بازی تخته‌نرد
جمهور علما بازی تخته نرد را حرام می‌دانند و بر حرمت آن چنین استدلال کرده‌اند :
١ -‌بریده از رسول الله روایت ‌کرده است‌که‌گفت‌: " من لعب بالنردشیر فکأنما صبغ یده فی لحم خنزیر ودمه [هرکس با تخته نرد بازی ‌کند مثل این است‌که دست خود را باگوشت و خون خوک آلوده‌کرده است‌]"‌.
٢- بروایت ابوموسی پیامبر صلی الله علیه و سلم گفت‌:" من لعب بالنرد فقد عصى الله ورسوله [هرکس با تخته نرد بازی‌کند براستی نافرمانی خدا و پیامبر صلی الله علیه و سلم را مرتکب شده است‌]"‌. سعید بن جبیر هرگاه از کنار تخته بازان می‌گذشت بر آنان سلام نمی‌کرد. شوکانی گفت‌:
روایت شده است‌که ابن مغفل و ابن المسیب بازی با تخته نرد را جایز دانسته‌اند اگر قمار نباشد و برد و باختی در بین نباشد.
چنان پیدا است‌که معنی حدیث را بربازی برد و باخت و قمار با تخته نرد حمل کرده اند .

به نقل از:
فقه السنه ، تأليف سيد سابق، مترجم محمود ابراهيمي، تهران، ناشر مردم‌سالاري، دوم 1387.

بازگشت به ابتدای صفحه

بازگشت به نتایج قبل

چاپ این مقاله

ارسال مقاله به دوستان

امام مالک نیز از موسیقی و از گوش دادن به آن نهی نموده است. وی در پاسخ به سوالی درباره غنا و نواختن آلات موسیقی گفت: "آیا عاقلی هم وجود دارد که غنا و موسیقی را حق بداند؟ این کارها را نزد ما فاسقان انجام می دهند" [تفسیر قرطبی]