قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».

اهل بيت از ديدگاه اهل سنت
 
شكي نيست كه اهل بيت رسول الله صلی الله علیه و سلم در ميان اهل سنت، مقام بلندي دارند و اهل سنت نسبت به آنان احترام بسيار قايلند و حقوق آنها را آنگونه كه خداوند در شريعت قرار داده است رعايت مي‌كنند، لذا آنان را دوست دارند و محبت و موالات شايسته‌اي نسبت به آنان دارند و به سفارش پيامبر در خصوص آنان عمل مي‌نمايند همان وصيتي كه در روز غدير خم فرمود: «واُذَكِّرُكم الله في أهل بيتي»: (شما را درباره‌ي ـ رعايت حقوق ـ اهل بيتم سفارش مي‌كنم([1]).
اهل سنت از همه مردم به اين وصيت و ديگر وصاياي پيامبر بيشتر پايبندند و عمل مي‌كنند.
 گفتني است كه اهل سنت از راه و روش شيعيان كه در حق و محبت اهل بيت غلو و افراط مي‌كنند و نيز از ناصبيهايي كه اهل بيت را با ناسزا گويي و عداوت آزار مي‌دهند، بيزار و مبرايند. و تمام اهل سنت بر وجوب محبت اهل بيت و تحريم آزار و بي‌ادبي، قولي يا فعلي نسبت به ايشان اتفاق نظر دارند و با افتخار مي‌گوييم كه، كتابهاي اهل سنت مملو از مناقب و فضايل اهل بيت است.
 به همين دليل برخي از فضايل اميرالمؤمنين علي رضی الله عنه  و فرزندان و نوادگانش را به ترتيب ذكر مي‌كنيم: کسانی که شيعيان ادعای عصمت آنان را دارند و گمان و خيال می‌کنند که اهل سنت آنها را دوست ندارند و با آنان دشمنی دارند.
 
اول: اميرالمؤمنين علي رضی الله عنه :
سهل بن سعد رضی الله عنه  روايت مي‌كند كه رسول الله صلی الله علیه و سلم در روز جنگ خيبر فرمود:
فردا اين پرچم را به مردي مي‌دهم كه خداوند خيبر را بر دستانش فتح مي‌كند و او خدا و رسولش را دوست دارد و خدا و رسولش نيز او را دوست مي‌دارند، آن شب مردم درباره‌ي مردي كه فردا پرچم اسلام را از دست رسول خدا تحويل خواهد گرفت، حرف مي‌زدند([2]).
 گويد: صبح كه شد، مردم نزد رسول الله صلی الله علیه و سلم آمدند، در حالي كه هر يك از آنان اميد وار بودند كه رسول الله صلی الله علیه و سلم پرچم را به او بدهد، رسول الله صلی الله علیه و سلم فرمود: علي بن ابي طالب كجاست؟
گفتند: چشمانش درد مي‌كند، فرمود: كسي را بفرستيدكه او را بياورد.
 علي را آوردند، رسول الله صلی الله علیه و سلم از آب دهان خويش به چشمهاي او ماليد و برايش دعا كرد، و علي رضی الله عنه  شفا يافت، بگونه‌اي كه گويا هيچ دردي نداشته است.
پس از اين پرچم را به علي رضی الله عنه  داد و علي رضی الله عنه  گفت: اي رسول خدا: آيا با آنان بجنگيم تا مثل ما شوند؟
فرمود: به‌صورت عادي برو تا به ميدان آنان برسي، آنگاه آنان را به اسلام دعوت بده و از وجوب حقي كه خداوند بر آنان دارد، با خبر كن، به خداوند سوگند اگر خداوند يك نفر را بوسيله‌ي تو هدايت كند، از شتران مو سرخ براي تو بهتر است([3]).
در اين حديث فضيلتي بسيار بزرگ و يكي از مناقب آشكار اميرالمؤمنين علي‌بن ابي‌طالب رضی الله عنه  وجود دارد؛ چون پيامبر گواهي داده است كه خدا و رسولش! علي رضی الله عنه  را دوست دارد و او نيز خدا و رسولش را دوست ‌دارد.
 
دوم: فاطمه رضي الله عنها:
پيامبر فرمود: فاطمه سردار زنان بهشت است([4]).
 
سوم: حسن و حسين:
از براء بن عازب رضی الله عنه  روايت است كه رسول الله ص، حسن رضی الله عنه  و حسين رضی الله عنه  را ديد و فرمود: «پروردگارا من اين دو را دوست دارم، تو نيز دوست بدار».([5])
در اين حديث فضيلتي آشكار براي حسنين است؛ چون پيامبر امتش را به محبت آن دو تشويق كرده و توضيح داد كه محبت آن دو، به معناي دوست داشتن پيامبر است.
ابوسعيد خدري رضی الله عنه  روايت مي‌كند، رسول الله صلی الله علیه و سلم فرمود: «حسن و حسين رضی الله عنه رداران جوانان بهشتند».([6])
در اين حديث دو فضيلت بزرگ براي حسن رضی الله عنه  و حسين رضی الله عنه  است؛ چون پيامبر به بهشتي بودن آن دو گواهي داده است و نيز خبر داده اند كه هر آن دو سرداران جوانان بهشت‌اند.
 
چهارم: علي بن حسين:
يحيي بن سعيد درباره‌ي او مي‌گويد: «او افضل‌ترين هاشمي‌است كه در مدينه ديده‌ام»([7]).
امام زهري گويد: «هيچ هاشمي‌اي افضل‌تر از علي بن حسين نديدم»([8]).
محمد بن سعد مي‌گويد: او ـ علي بن حسين ـ ثقه، مأمون، كثيرالحديث، عالي مقام، بلند مرتبه و پرهيزگار بوده است.([9])
 
پنجم: محمد بن علي باقر:
ابن سعد گويد: «او داراي علم زيادي بوده و حديث زيادي روايت كرده است»([10]).
و صفدي گويد: او يكي از كساني است كه علم، فقه و ديانت را در خود جمع كرده است([11]).
و امام ذهبي گويد: حافظ حديث بوده و در احتجاج به او اتفاق دارند([12]).
 
ششم: جعفر بن محمد معروف به صادق:
امام ابوحنيفه درباره‌اش مي‌گويد: «فقيهي آگاه‌تر از جعفر بن محمد نديدم»([13]).
ابوحاتم گويد: «ثقه است، از كساني مانند او نبايد سؤال كرد»([14]).
ذهبي گويد: «جعفر بن محمد، صادق سردار علويها در زمان خودش در حجاز است و از صحابه نيست»([15]).
 
هفتم: موسي بن جعفر، معروف به كاظم:
ابو حاتم رازي گويد: «ثقه، صدوق و يكي از ائمه‌ي مسلمانان است»([16]).
ابن تيميه گويد: «موسي بن جعفر از كساني است كه به عبادتگزاري و پايبند‌يش به طاعات و عبادات گواهي داده‌اند»([17]).
ذهبي گويد: «موسي بن جعفر يكي از بهترين حكيمان و از عبادتگزاران با تقوا بوده است»([18]).
 
هشتم: علي بن موسي معروف به رضا:
ذهبي درباره‌ي وي مي‌گويد: او در علم، دينداري و سروري مقام و منزلت بلندي دارد([19]).
 
نهم: محمد بن علي معروف به امام جواد:
ابن تيميه گويد: از بزرگان بني هاشم و در سخاوت و سروري معروف است([20]).
بغدادي([21]) مي‌گويد:
اهل‌سنت معتقد به دوستي و موالات با همه‌ي همسران رسول‌الله صلی الله علیه و آله و سلم هستند و هر كس همسران رسول‌الله صلی الله علیه و سلم و يا برخي از آنان را كافر بداند، كافر مي‌دانند و حسن، حسين، حسن بن حسن، عبدالله بن حسن، علي بن حسين(زين العابدين) و محمدبن علي معروف به باقر و جعفر صادق و موسي بن جعفر و علي بن موسي الرضا و نيز ديگر فرزندان علي رضی الله عنه  و كساني كه از نسل او هستند، و فرزنداني مانند: عباس، عمر، محمدبن حنفيه و ديگر كساني كه به روش پدرانشان بوده‌اند را محترم و شايان تقدير و بزرگداشت، مي‌شمارند([22]).
ابو مظفر طاهر اسفرايني([23]) در بيان منهج اهل سنت مي‌گويد:
خداوند آنان را از اين‌كه درباره‌ي گذشتگان ـ پيشگامان امت اسلامي‌چيز ـ منكري بگويند يا بر آنان طعنه و ايراد وارد كنند، محفوظ نگه داشته است و درباره‌ي مهاجران، انصار، بزرگان دين، بدريان شركت ‌كنندگان در احد، و بيعت رضوان چيزي جز خير و خوبي نمي‌گويند؛ و تمام كساني كه پيامبر صلی الله علیه و سلم به بهشتي بودنشان گواهي داده را جز به خوبي و نيكي ياد نمي‌كنند و معتقدند ازواج و همسران پيامبر ص، اصحاب و اولاد ايشان ر را جز به نيكي نبايد ياد كرد و نوادگان پيامبر صلی الله علیه و سلم مانند:
 حسن، حسين، و نوادگان مشهورشان مثل عبدالله بن حسن، علي بن حسين، محمد بن علي، جواد بن محمد باقر، علي بن موسي الرضا و تمام كساني كه پايبند به سنت پيامبر و نوادگانش بوده اند، را محترم مي‌شمارند و اجازه نمي‌دهند كسي از خلفاي راشدين عيبجوئي كند و به آنان توهين نمايد و معتقدند نبايد كسي به بزرگان تابعين و تابع تابعين كه بر منهج قرآن و سنت صحيح بوده اند و خداوند آنان را از آلوده شدن به بدعتها و منكرات حفظ كرده است، طعنه زند.([24])
اين خلاصه‌اي بود از عقيده‌ي اهل سنت و جماعت درباره‌ي اهل بيت پيامبر صلی الله علیه و آله و سلم  است و كساني كه مي‌خواهند بيشتر بدانند مي‌توانند به كتابهاي حديث، سيره و زندگينامه‌ها رجوع كنند، انشاء الله خواهند ديد كه اهل‌سنت انصار و ياران اهل بيت‌اند. ([25]).


([1]) - صحيح مسلم با شرح نووي، كتاب فضائل صحابه، باب فضائل علي 15/188 حديث/2408
([2]) -النهايه لابن الأثير 2/140
([3]) -صحيح بخاري با فتح الباري، كتاب فضائل صحابه، باب مناقب علي7/70 ش/1-37 و صحيح مسلم، كتاب فضائل صحابه، باب فضائل علي4/1872 حديث/3406
([4]) -صحيح بخاري با فتح الباري، فضائل صحابه7/105.
([5]) - ترمذي كتاب المناقب باب مناقب حسن و حسين (5/661) حديث (3782) و گويد: حسن و صحيح است و آلباني صحيح دانسته، ترمذي 3/226
([6]) - مسند احمد 3/3 و ترمذي: كتاب المناقب 5/656 حديث 3768 ومى گويد: حسن و صحيح است وحاكم درمستدرك3/166-167 ودر روايتي  ديگرو(ابوهما خير منهما)‌ وابن خزيمة في صحيحه 2/206والهيثمي‌في مجمع الزوائد 9/184 و طبرانی هم روایت کرده است که اسناد آن حسن است و آلباني در الاحاديث الصحيحه 2/448.
([7]) - الحليه 3/138.
([8]) - الحليه 3/141 و تهذيب التهذيب 7/305
([9]) - طبقات كبري 5/222
([10]) - طبقات كبري 5/324
([11]) - الوافي بالوفيات 4/102
([12]) - سير اعلام النبلاء 4/413
([13]) - تذكرة الحافظ 1/166
([14]) -الجرح و التعديل2/487
([15])- مختصر العلو/148
([16])-الجرح و التعديل4/139
([17]) -منهاج السنه4/57
([18])-ميزان الاعتدال4/202.
([19]) -سير اعلام النبلاء9/387.
([20]) -منهاج السنه4/68.
([21]) - عبدالقاهر بن طاهر بن محمد بن عبدالله تميمي‌بغدادي اسفرايني فقيه شافعي، اصولي، اديب، در بغداد تولد يافت و درسال 429هـ در اسفرئين وفات نمود.نگا: وفیات الاعیان 3/203 و الاعلام 4/48.
([22])-الفرق بين الفرق/360.
([23])- طاهر اسفرائيني شافعي مشهور به (ابومظفر) امام اصولي، فقيه، مفسر، در سال 471هـ در طوس وفات نمود. نگا:طبقات الشافعية 3/175.
([24]) - التبصير في الدين. 196
([25]) - رجوع شود به العقيده في اهل بيت، سحيمي.



از کتاب:
استشهاد حسين رضی الله عنه، (ترجمه‌ي كتاب: من قتل الحسين؟)، تأليف: عبدالله بن عبدالعزيز، ترجمه: اسحاق دبیری (رحمه الله)، چاپ اول 1388/1430هـ، انتشارات حقيقت.
 
مصدر:
سایت دائرة المعارف شبکه اسلامی
IslamWebPedia.Com