دائرة المعارف شبکه اسلامی

Untitled Document

2025 Dec 04

----

13/06/1447

----

13 آذر 1404

تبلیغات

بيامبر صلى الله عليه و سلم فرموند: "لا يَخْلُوَنَّ أحدُكُمْ بِامْرأةٍ إلاَّ مَعَ ذِي مَحْرَمٍ" (متفقٌ عليه)
يعنى: "هيچ مردي با زني خلوت نکند، مگر به حضور کسي که محرم است".

معرفی سایت

نوار اسلام
اسلام- پرسش و پاسخ
«مهتدين» (هدايت يافتگان)
اخبار جهان اسلام
تاریخ اسلام
کتابخانه آنلاین عقیده
سایت اسلام تکس - پاسخ به شبهات دینی
خانواده خوشبخت
شبکه جهانی نور
سایت خبری تحلیلی اهل سنت
بیداری اسلامی
صدای اسلام

قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».


چ	ج	ث	ت	پ	ب	ا	آ
س	ژ	ز	ر	ذ	د	خ	ح
ف	غ	ع	ظ	ط	ض	ص	ش
ه	و	ن	م	ل	گ	ک	ق
							ی

فقه>مسائل فقهی>نماز > شرایطی که در آن می توان نماز را قطع کرد

شماره مقاله : 8990 تعداد مشاهده : 374 تاریخ افزودن مقاله : 28/12/1389

چنانچه كسى در نماز باشد و حادثه خطرناكى رخ دهد براى او جائز هست كه نمازش را قطع كند ولى اگر مسئله چندان مهمى نباشد جائز نيست كه نمازش را قطع كند. اهل علم گفته اند كه قطع كردن نماز براى نجات دادن كسى از هلاك شدن واجب هست، و معنايش اينست كه مثلا اگر در حين نماز مارى را ديدى كه نزديك كسى ميشود كه حواسش نيست، بر او واجب ميشود كه نمازش را قطع كند و آن شخص را با خبر سازد تا مار او را نگزد و سبب هلاکش نشود، و يا اينكه اگر هنگام نماز خواندن شخص كورى را ببيند كه نزديك است توى چاه بيافتد، بر نمازگزار واجب هست كه نمازش را قطع كند و او را با خبر سازد، و همچنين اگر نزديك هست آتش سوزى رخ دهد و يا هر خطر جدى ديگر، در همه اين موارد واجب هست كه نماز را قطع كند ولى اگر مسئله ساده اى بود نبايد نمازش را قطع كند.

وصلی الله وسلم علی محمد و علی آله و اتباعه الی یوم الدین
سایت جامع فتاوای اهل سنت و جماعت
IslamPP.Com

بازگشت به ابتدای صفحه

بازگشت به نتایج قبل

چاپ این مقاله

ارسال مقاله به دوستان

یحیی بن معاذ (رحمه الله) فرمود: «ألا إن العاقل المصيب من عمل ثلاثا: ترك الدنيا قبل أن تتركه، وبنى قبره قبل أن يدخله، وأرضى ربه قبل أن يلقاه». «خردمند همان شخصی است قبل از اینکه دنیا وی را رها کند وی دنیا را رها کند. و قبل از اینکه در قبر نهاده شود، آنجا را آماده سازد و قبل از اینکه در پیشگاه خداوند حاضر شود، پروردگارش را راضی گرداند». صفة الصفوة، أبو الفرج عبد الرحمن بن علي بن الجوزي.