دائرة المعارف شبکه اسلامی

Untitled Document

2025 Dec 31

----

11/07/1447

----

10 دي 1404

تبلیغات

پيامبر صلى الله عليه و سلم فرمودند:
" أنا وكافل اليتيم في الجنة هكذا. وأشار بالسبابة والوسطى وفرج بينهما شيئا " (صحيح بخاري)، يعنى: "من و كافل يتيم در بهشت مانند اين خواهيم بود"، سپس اشاره كرد به دو انگشت وسط و انگشت اشاره و بين آنها فاصله انداخت.

معرفی سایت

نوار اسلام
اسلام- پرسش و پاسخ
«مهتدين» (هدايت يافتگان)
اخبار جهان اسلام
تاریخ اسلام
کتابخانه آنلاین عقیده
سایت اسلام تکس - پاسخ به شبهات دینی
خانواده خوشبخت
شبکه جهانی نور
سایت خبری تحلیلی اهل سنت
بیداری اسلامی
صدای اسلام

قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».


چ	ج	ث	ت	پ	ب	ا	آ
س	ژ	ز	ر	ذ	د	خ	ح
ف	غ	ع	ظ	ط	ض	ص	ش
ه	و	ن	م	ل	گ	ک	ق
							ی

الهیات و ادیان>مسائل و عقايد اسلامي>حج > حکمت رفتن به حج

شماره مقاله : 2489 تعداد مشاهده : 653 تاریخ افزودن مقاله : 16/5/1389

هدف اساسى از رفتن مكه براى حج، اطاعت از خداوند و براى عبادت هست، چه حكمت آنرا بفهميم و چه نفهميم.

ولى ميتوان برخى از حمكتهاى حج را بصورت زير خلاصتا بيان كرد:

1- حج عمل و عبادتيست بدنى و روحى، كه مسلمان را در عبادتش تقويت ميبخشد، و مخصوصا كه پيامبر صلى الله عليه و سلم آنرا نوعى جهاد خوانده است.

2- پوشيدن احرام در حج، مانند پوشيدن كفن است، كه انسان را بياد مرگ و آخرت مياندازد.

3- وقوف در عرفات، انسان را بياد روز قيات مياندازد، كه تمامى مردم در آنروز براى حساب و كتاب جمع ميشوند.

4- عطر نزدن پس از احرام، با هم رفتن به ميقات، عرفات، منى، و ساير اماكن همراه فقراء، انسان را بياد اين مياندازد كه فرقى بين آنها نيست فقط در تقواى خداوند.

5- پس از اتمام حج، تيغ زدن موى سر (براى مردان) اطاعت خداوند را ميرساند زيرا براى او از زيباييش صرف نظر كرده است.

وصلی الله وسلم علی محمد و علی آله و اتباعه الی یوم الدین

سایت جامع فتاوای اهل سنت و جماعت

بازگشت به ابتدای صفحه

بازگشت به نتایج قبل

چاپ این مقاله

ارسال مقاله به دوستان

وهب بن منبه می‌گوید: یکی از پیامدهای پیروی از هواها و خواسته‌های نفسانی، علاقه‌ی وافر به دنیاست که از آن جمله، می‌توان محبت مال و ریاست را نام برد. محبت مال و ثروت و نیز جاه‌طلبی و برتری‌جویی، سبب بی‌پروایی نسبت به محارم الهی و حتی حلال پنداشتن آنها می‌گردد.[از کتاب: حسن مجتبی رضی الله عنه، علی محمد محمد الصلابی]