دائرة المعارف شبکه اسلامی

Untitled Document

2025 Jul 06

----

10/01/1447

----

15 تير 1404

تبلیغات

رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند: "من يسر على معسر يسر الله عليه في الدنيا والآخرة" (روايت مسلم)
«كسى كه بر تنگدستى آسانگير باشد، خداوند در دنيا و آخرت بر او آسان ميگيرد».

معرفی سایت

نوار اسلام
اسلام- پرسش و پاسخ
«مهتدين» (هدايت يافتگان)
اخبار جهان اسلام
تاریخ اسلام
کتابخانه آنلاین عقیده
سایت اسلام تکس - پاسخ به شبهات دینی
خانواده خوشبخت
شبکه جهانی نور
سایت خبری تحلیلی اهل سنت
بیداری اسلامی
صدای اسلام

قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».


چ	ج	ث	ت	پ	ب	ا	آ
س	ژ	ز	ر	ذ	د	خ	ح
ف	غ	ع	ظ	ط	ض	ص	ش
ه	و	ن	م	ل	گ	ک	ق
							ی

فقه>مفاهیم و اصطلاحات فقهی>مباح

شماره مقاله : 5798 تعداد مشاهده : 316 تاریخ افزودن مقاله : 28/7/1389

مباح : به چيزى گفته ميشود كه حكم انجام دادن يا ندادنش يكى است يعنى نه اجر و پاداش ميگيرد و نه گناهكار ميشود مانند آب آشاميدن، خوراك خوردن، بازى و تفريح هاى حلال، ورزش كردن و غيره، ولى نا گفته نماند كه در امور مباح اگر نيت خير و بخاطر خدا باشد در آن مباح خداوند اجرش را ميدهد زيرا به نيت خير آن كار را انجام داده است، مثلا اگر كسى بخوابد مباح است، ولى اگر كسى مثلا در شب زود بخوابد به نيت اينكه براى نماز شب و يا نماز صبح بيدار شود پس خوابيدنش در اينصورت عبادت است و اجر و پاداش ميگيرد و همچنين اگر كسى كار مباحى را به نيت گناه انجام دهد آن كار مبدل به گناه ميشود، مثلا ورزش كردن مباح است، ولى اگر كسى ورزش كند به نيت اينكه نيرومند شود و فخر كند پس اين امرِ مباح مبدل به حرام خواهد شد.

وصلی الله وسلم علی محمد و علی آله و اتباعه الی یوم الدین
سایت جامع فتاوای اهل سنت و جماعت
IslamPP.Com

بازگشت به ابتدای صفحه

بازگشت به نتایج قبل

چاپ این مقاله

ارسال مقاله به دوستان

امام ابو حنيفه رحمه الله فرموده اند: "لا يحل لأحد أن يأخذ بقولنا ما لم يعلم من أين أخذناه" (روايت ابن عابدين در حاشيه كتاب "البحر الرائق " 6/293) يعنى: "حلال نميباشد براى كسى كه قول ما را بگيرد ولى نداند كه آنرا از كجا (و چه منبعى) گرفته ايم"، و در روايتى ديگر ميگويد: "حرام على من لم يعرف دليلي أن يفتي بكلامي" يعنى: "حرام است بر كسى كه دليل مرا نداند و با اقوال من فتوى بدهد".