دائرة المعارف شبکه اسلامی

Untitled Document

2025 Dec 06

----

15/06/1447

----

15 آذر 1404

تبلیغات

پيامبر صلى الله عليه و سلم فرمودند: "إن لله أقواما اختصهم بالنعم لمنافع العباد" (روايت طبراني)
«خداوند بندگان بخصوصى دارد كه آنها را براى منفعت به مردم برگزيده است».

معرفی سایت

نوار اسلام
اسلام- پرسش و پاسخ
«مهتدين» (هدايت يافتگان)
اخبار جهان اسلام
تاریخ اسلام
کتابخانه آنلاین عقیده
سایت اسلام تکس - پاسخ به شبهات دینی
خانواده خوشبخت
شبکه جهانی نور
سایت خبری تحلیلی اهل سنت
بیداری اسلامی
صدای اسلام

قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».


چ	ج	ث	ت	پ	ب	ا	آ
س	ژ	ز	ر	ذ	د	خ	ح
ف	غ	ع	ظ	ط	ض	ص	ش
ه	و	ن	م	ل	گ	ک	ق
							ی

تاریخ اسلام>مسائل تاریخ اسلام>صحابه > تعريف صحابه

شماره مقاله : 8196 تعداد مشاهده : 611 تاریخ افزودن مقاله : 15/9/1389

تعريف صحابه

شماره فتوى 4754

الحمدلله،

شروط صحابه بودن بصورت زير است:
1- شخص در هنگام حيات پيامبر صلي الله عليه وسلم ايشان را ملاقات کرده باشند.
2- به پيامبر صلي الله عليه وسلم ايمان آورده و با ايمان نيز از دنيا رفته باشند.
حال اگر کسي يکي از دو شرط فوق را نداشته باشد، او جزو اصحاب رضي الله عنهم قرار نمي گيرد.
عبدالله بن ام مکتوم رضي الله عنه هر چند نابينا بوده است ولي دو شرط فوق را داشته است! زيرا شرط صحابي بودن ديدن چهره ي پيامبر صلي الله عليه وسلم نيست! بلکه ملاقات پيامبر صلي الله عليه وسلم است و ملاقات يعني حضور رساندن نزد پيامبر صلي الله عليه وسلم. و لذا ملاقات با ديدن فرق مي کند و علما شرط را بر ديدن نکرده اند بلکه شرط بر ملاقات است.
مثلا اويس قرني رحمه الله هرچند که در زمان حيات پيامبر صلي الله عليه وسلم به ايشان ايمان آوردند و همچنين با اسلام وفات کردند، ولي چون هرگز موفق به ملاقات پيامبر صلي الله عليه وسلم نگرديد، او شامل صحابي نخواهد شد.

والله اعلم
وصلي الله وسلم علي محمد و علي آله و اتباعه الي يوم الدين
سايت جامع فتاواي اهل سنت و جماعت
IslamPP.Com

بازگشت به ابتدای صفحه

بازگشت به نتایج قبل

چاپ این مقاله

ارسال مقاله به دوستان

قال ميمون بن مهران: «إن العبد إذا أذنب ذنباً نكت في قلبه بذلك الذنب نكتة سوداء، فإن تاب محيت من قلبه فترى قلب المؤمن مجلي مثل المرآة، ما يأتيه الشيطان من ناحية إلا أبصره، وأما الذي يتتابع في الذنوب فإنه كلما أذنب ذنباً نكت في قلبه نكتة سوداء، فلا يزال ينكت في قلبه حتى يسود قلبه، ولا يبصر الشيطان من حيث يأتيه»."حلية الأولياء وطبقات الأصفياء" حافظ أبو نعيم اصفهاني. میمون بن مهران فرمود: «هرگاه بنده ای گناهی را مرتکب شود نقطه ی سیاهی بر قلبش پدیدار می شود، ولی هرگاه توبه کرد آن نقطه سیاه از قلبش پاک می شود، پس قلب مؤمن مانند آینه روشن است، و شیطان (برای فریفتن او) جز با زیر نظر گرفتن وی (و حیله) سراغش نمی آید. اما آنکس که مدام در حال گناه است با هر گناهی که انجام می دهد نقطه ی سیاهی بر قلبش پدیدار می شود تا آنکه قلبش کاملا سیاه می گردد، و شیطان هرگاه سراغش برود نیازی به فریب و زیر نظر گرفتنش ندارد».